Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1823

Kluchtige, doch belangrijke verwisseling.
Eene echte Anekdote.

Koningin maria van Engeland was, ingevolge hare Religie-denkbeelden, de verklaarde vijandin der Protestanten. Zij vervolgde hen op allerlei wijze; en, naardien de Gereformeerden zich toenmaals in Ierland al meer en meer uitbreidden, onderteekende zij eene volmagt tot onderdrukking dezer geloofsgenooten.

Zij droeg Doctor cole, een ijverig Katholiek, bij de overhandiging dezer volmagt, op, naar Ierland te gaan, en alles in het werk te stellen, om dezelve te doen uitvoeren.

Hij ging op reis, en kwam te Chester. Terstond liet hij den Burgemeester bij zich komen, deelde hem, met veel omhaals, het doel zijner zending mede, en haalde vervolgens eene doos uit zijn valies te voorschijn; hij klopte op dezelve, en zeide met een' grimlach van welgevallen: ‘Hierin is eene volmagt van onze genadige Koningin, om de ketters uit Ierland te geeselen!’

[p. 544]

De nieuwsgierige waardin had, aan de deur, dit gesprek beluisterd. Zij was eene ijverige Protestante, en had bovendien vele bloedverwanten van haar geloof in Ierland.

De Burgemeester nam afscheid van den Doctor, die hem tot aan de huisdeur uitgeleide deed. Dit oogenblik maakte zich de waardin ten nutte, sloop in de kamer, nam de volmagt uit de doos, en leide een vuil spel kaarten in derzelver plaats, met klaver-boer boven.

Cole, daarin geen erg hebbende, borg zijn kleinood weder, ging scheep, en kwam, den 4 October 1558, behouden te Dublin aan.

Zonder tijdverzuim begaf hij zich naar het kasteel bij den toenmaligen Gedeputeerde, Lord fitzwalter, ten einde in diens tegenwoordigheid zijne volmagt te openen.

Men riep tot dit oogmerk den Raad der stad Dublin bijeen. Cole hield eene zeer stichtelijke rede, om de vergadering tot het doel zijner zending voor te bereiden, en overhandigde vervolgens de doos met de volmagt aan den Secretaris, opdat deze dezelve den aanwezigen zoude voorlezen.

Het eerste, dat den Secretaris bij het openen der doos in handen viel, was het gebruikte spel kaarten, met klaver-boer boven op. Deze aanblik verbaasde den Lord en alle aanwezigen, maar Doctor cole wel het allermeest. Hij verzekerde hoog en duur, dat hij de doos uit de handen der Koningin zelve had ontvangen, en dat daarin niets anders dan de bewuste volmagt was geweest; betuigende, dat het hem onbegrijpelijk was, wie hem dezen hatelijken trek gespeeld had.

‘Gij zult nu wel weêr dienen terug te reizen,’ zeide Lord fitzwalter met een' bitteren lach, ‘en eene nieuwe halen; wij zullen intusschen de kaarten mêléren.’

Cole nam, schoorvoetende en zeer slecht geluimd, de terugreize aan, ten einde eene andere volmagt te erlangen. Dan, terwijl hij nog te Holyhead op gunstigen wind wachtte, vernam hij de katastrophe van maria's dood, en de troonbeklimming van Koningin elizabeth. Thans keerde hij naar Dublin terug, daar de zaak eene geheel verschillende wending genomen had.

Voorzigtig liad intusschen de waardin hare list verzwegen, zoo lang maria nog leefde; doch nu maakte zij daarvan geen geheim meer, en dezelve werd weldra algemeen bekend.

Toen Lord fitzwalter naar Engeland terugkeerde, bezocht hij deze waardin, met name elizabeth ed-

[p. 545]

monds, en vernam naauwkeurig bij haar naar al de bijzonderheden; waaromtrent zij hem, zonder bedenken, het verlangde narigt gaf. Hij verhaalde zulks aan Koningin elizabeth, die dezer waardinne een jaargeld van 40 pond st. schonk.