Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1823

Vraagboek over de Wet der tien Geboden, het Gebed des Heeren, en de twaalf Artikelen des Geloofs, door Assuerus Doijer, Leeraar bij de Doopsgezinde Gemeente te Zwolle. Te Zwolle, bij H.A. Doijer. 1822. In kl. 8vo. 128 Bl. f :-6-:
Invallende Gedachten, (door en bij dezelfden.) 1823. In kl. 8vo. 61 Bl. f :-10:

No. 1 is een doelmatig boekje tot onderrigt in de Christelijke Geloofs- en Zedeleer, in hetwelk de leerling voorondersteld wordt te vragen, en de leeraar antwoordt. De antwoorden zijn doorgaans wat lang, waaromtrent zich de Eerw. Steller in het voorberigt zelf verontschuldigt. Bij ieder der tien Geboden wordt het meerdere en voortreffelijke in de Zedeleer van Jezus telkens en zeer oordeelkundig opgegeven. Het Onze Vader wordt mede verstaanbaar en goed behandeld, zoo ook de Geloofsartikelen. Hier, echter, kan de Schrijver op zoo algemeenen bijval niet rekenen; wij voor het minst zouden hier en daar wel iets veranderen of uitzonderen. Het spijt ons, dat daardoor het nuttige boekje voor het talrijkst Protestantsch Kerkgenootschap onder ons minder bruikbaar is. Het denkbeeld, om juist naar die leiding te onderrigten, willen wij niet afkeuren: de Wet, het Gebed des Heeren, en de XII Artikelen, voorheen aan ieder kind bekend, geraken dikwijls bij het onderwijs te zeer vergeten. Ieder Godsdienstleeraar zal met genoegen dit

[p. 596]

boekje eens inzien, en bij zijn onderwijs bij de hand houden.

No. 2 is van denzelfden Schrijver. Het nut, van zijne invallende gedachten aan te teekenen, en die te onthouden, wordt in de inleiding in velerlei opzigt aangewezen, en de Eerw. doijer levert uit zijnen voorraad deze proeve. Wij kiezen, tot een staaltje, dit viertal:

‘Liever wil ik de aanbiddelijke Voorzienigheid erkennen, daar zij niet werkt, of liever niet schijnt te werken, dan ontkennen, daar zij wel werkt.’

‘In den droom kan ik mij niet herinneren mij ooit verwonderd te hebben.’

‘Waarom zijn alle menschen Doktoren? - Ook om deze reden, omdat alle zieken klagers zijn. Zij verhalen aan allen, alsof die Geneesheeren waren, naauwkeurig alle de omstandigheden van hunne ongesteldheid. - Komt het u dan vreemd voor, dat dezen, als Doktoren aangesproken zijnde, zich verpligt achten, ook als zoodanigen te antwoorden?’

‘Klaag niet bij de opgaande zon, dat zij weder zal ondergaan; maar dank God bij de ondergaande zon, dat gij haar licht hebt mogen aanschouwen.’

Men ziet alzoo, dat dit allerlei het nadenken opwekken, en zijne nuttigheid hebben kan.