Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1823

Redevoering van C.G.C. Reinwardt, over hetgeen het onderzoek van Indië tot uitbreiding der Natuurlijke Historie heeft toegebragt, gehouden den 3 Mei 1823, enz. Uit het Latijn vertaald door M. Siegenbeek. Te Amsterdam, bij J. van der Hey en Zoon. 1823. In gr. 8vo. 72 Bl. f :-18-:

De reis van een zoo bekwaam en ijverig natuuronderzoeker, als Professor reinwardt, naar Oostindië, was waarlijk een merkwaardig verschijnsel. Hetgeen men gedurende zijn verblijf aldaar, bij herhaling, van zijne togten en werkzaamheden hoorde, verhief de belangstelling al meer en meer; schoon de rampen, zijne verschillende bezendingen naar het vaderland treffende, de vreugde niet weinig temperden, en den angst, of wij hemzelven wel immer behouden zouden terugzien, in eene soort van doodelijk voorgevoel herschiepen. Te heugelijker was daarom echter zijne eindelijke wederkomst met eenen nieuwen schat, zijne reeds voorafgaande verheffing tot het Hoogleeraarsambt, in plaats van den grooten brugmans, zijn dadelijk en verwacht genot eindelijk van alles, wat geboortegrond en eigen haard den gelukkig teruggekomenen van den moeijelijksten en verdienstelijksten togt verkwikkelijks kan opleveren. En zoo ooit eene Akademische inwijdingsredevoering, deze verdiende spoedige

[p. 409]

uitgave, vertaling in de moederspraak en alle bedenkelijke aanprijzing - deze, waarin over het genoemde, en teffens over de vrucht der reize, over 's mans gevoel en denkwijze, na de volbrenging derzelve, zoo veel schoons en gepasts en belangrijks wordt gezegd.

Zekerlijk moeten wij ons beklagen, dezelve in het oorspronkelijke nog niet te hebben mogen zien. Want, in welke keurige bewoordingen de overzetting ook moge zijn bevat, men moet in het Latijn denken, om stijl en vorm niet stijf en onnatuurlijk te vinden. Hier en daar twijfelden wij zelfs aan de volkomene juistheid, met welke de zin zou zijn uitgedrukt. En wij gelooven den ongeletterden lezer aan onze zijde te zullen hebben, wanneer wij wenschen, dat de Hooggeleerde Vertaler een weinig meer vrijheids had gebruikt, om het Hollandsche kleed ook eene Hollandsche snede te geven.

Dit zal echter niet beletten, dat elk maar eenigzins bevoegde het stuk met vermaak leze, en met bewondering en liefde voor den schranderen steller worde ingenomen. Zijne nieuwe betrekking stelle zijne waarde, tot eer der Nederlandsche wetenschap en voornaamste Hoogeschole, in vollen dag!

Het achteraangevoegde vers is zeker niet onverdienstelijk, wanneer men in aanmerking neemt, dat hetzelve in eene vreemde taal vervaardigd en daarna uit dezelve is overgezet.