Heliodora de Grieksche Luitspeelster, of Hartstogt en Vergelding. II Deelen. Te Rotterdam, bij M.J. Lelijvelt. 1821. In gr. 8vo. Te zamen 398 Bl. f 4-16-:
Er staat noch op den titel, noch in het voorberigt, uit welke taal deze roman is overgebragt. Heeft de uitgever dit misschien bewerkt, ten einde te doen gelooven, dat Italië, het tooneel der geschiedenis, ook het vaderland van derzelver beschrijving is? Hoe dit zij, de Duitsche oorsprong is uit het gansche stuk niet moeijelijk te raden. Deze landaard bezoekt, trouwens, vele vreemde landen, en spreekt ook niet zelden van dingen, die hij niet kent of weet. Italië in het bijzonder, deze klassieke bodem van oude letteren en nieuwe kunst, van dweepende liefde en schitterend bijgeloof, van roovers en kloosters, van schoone en ijzingbarende gezigten, en wat niet al, is veelal de geliefde wandelplaats, waar dikwijls de blinde den blinden rondvoert en hem allerlei wonders voorspiegelt. Ondertusschen is er nog een heiliger bodem, die onlangs ook weêr, als tooneel van nieuwe, gewigtige voorvallen, is ter sprake gekomen, die van Griekenland namelijk. En onze schrijver, die den volkomen sprong naar die nieuwe, hem ligt al te weinig bekende, of, tot hiertoe, aanlokkelijke wereld niet durfde wagen, heeft er ten minste eenige partij van zoeken te trekken. De Grieksche Luitspeelster, welk een titel! Wie stelt zich niet terstond eene Bevalligheid in dit meisje voor? En dan nog hartstogt, en... nu ja, ten laatste een deel vergelding er bij; ziedaar een mengsel, dat niet kan nalaten elk aardig meisje en aankomenden knaap wat bijzonder aangenaams te beloven. Alleen wilden wij, om des boekverkoopers wil, wel, dat zij het titelplaatje niet inzagen; want dan mogt hun de lust tot nadere kennismaking met de Nimf en het landschap beide eens vergaan. Foei, dat men onze ele-
Auteursrechtvrij