Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1821

Naïve wedervraag.

De grijze Richard, krank en moedloos, riep Nanet,
Zijn jeugdig vrouwtje, voor zijn bed,
En sprak: ‘Mijn kind, mijn poezle vrouw,
Spreek: waart ge in d'echt mij steeds getrouw?
Ik weet, die jeugdige officier, -
Gij kent hem, - dikwijls kwam hij hier....
Ik zeg niets meer; verheel het niet;
Ik sterf toch reeds, gelijk gij ziet.’
Het vrouwtje zag hem twijflend aan,
Of zij 't geheim zou doen verstaan;
Doch zegt in 't eind: ‘Maar, lieve man,
Zoo ge eens niet sterven mogt, wat dan?’