Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1821

Doorboring van een schip door eenen zwaardvisch.

(Medegedeeld door den Heer w. scoresby, jun., in the Edimburgh philosophical Journal, Tom. III. p. 411.)

Een schip, de Kitty, Kapitein hodson, van de kust van Afrika te Liverpool teruggekeerd, en op de werf ter vertimmering gebragt, werd bevonden in den boeg van een hard en beenachtig ligchaam geheel doorboord te zijn. Dit ligchaam was hoogstwaarschijnlijk een afgebroken stuk van het zwaard eens zwaardvischs (Xiphias gladius, linn.); hetzelve had het schip op eene plaats doorboord, waar het timmerwerk 12 duim dik was. Het stuk was van buiten zigtbaar, en het ander einde kwam onder het verdek te voorschijn. De timmerman, die het voor een der bouten hield, had met zijnen hamer daarop geslagen, en het daardoor afgebroken. Dit stuk kwam hem echter zoo merkwaardig voor, dat hij het bewaarde, en bij zijne terugkomst aan de Heeren m.j. en r. fisher, bouwmeesters en eigenaars van het schip, daarvan kennis gaf, die nu het overig gedeelte, dat in het schip stak, lieten uitnemen. Het schip schijnt bij die gelegenheid in eene zeer snelle vaart te zijn geweest, en tegen den aankomenden zwaardvisch te hebben gestooten, wiens zwaard, in het houtwerk dringende, afbrak. Hoe hevig nu deze stoot ook moge geweest zijn, schijnt men nogtans op het schip daarvan niets te hebben be-

[p. 504]

merkt; zoo echter dit ligchaam, door zich vast te hechten, de opening niet had toegestopt, zou het schip waarschijnlijk gezonken zijn. Dit zwaard, namelijk, had eerst de koperen huid, daarop eene derdehalf duims eiken plank, dan eene rib van 7½ duim, en eindelijk nog eene 2 duims eiken plank doorboord. Het was 15½ duim lang, deszelfs grootste middellijn 2½ duim, en woog 1 ℔ 2 ons. De punt was bijna rolrond; aan het onderste einde was het plat. In het midden was de grootste middellijn 1 7/16, en de kleinste 1 1/16 duim; aan het onderste einde echter 2 en 1 3/6 duim. De oppervlakte was geribd of ruw, groen van kleur, en de breuk ongelijk. De fronsels bestonden in zekere ophoopingen, die naar omkorstingen geleken. Van binnen zag men vier hoekige buizen, die door de geheele lengte van het zwaard, tot aan de punt toe, liepen, en welker grootste wijdte van 1/10 tot 1/5 duim bedroegen.