|
| |
| |
| |
Drietal oorspronkelijke, onuitgegevene, en thans naar het eigen handschrift gedrukte dichtstukken van Huibregt Kornelisz. Poot.
III.
Brief aen den Heer Daniel van Beke, Schout van Bodegrave, doorluchtig Schilder en Poëet; over den titel Monsr. Monsr., mijn door hem in het opschrift van een toegezonden brief gegeven.
Bekleet een tuimelgeest in 't raethuis van uw zinnen
Den troon? of hebben tans de Mijterberggodinnen
Uw letterdorst, voorheen aen Pegaes bron geboet,
Te driest en dom gelescht met vocht uit Lethes vloet,
Dat gij zoo schits vergeet mijn hantwerk, staet en woning?
Al wie geen koning is, wanvoegt den naem van koning.
'k Ontfing uw brief en gunst met alle dankbaerheên;
Maer niet dien titel, o van Beke! mijn Meceen.
Weet, vrient: Grootmoedigheit houwt vleijerij voor schelden.
Men geeft den naem van rijk vorst Krezus om zijn gelden;
Hij doolde gros, die ze oit aen praccher Yrus gaf.
Al sluit een pij, tot d' aerd' van beide schouders af,
Mijn lijf, gij hielt hem wis vol dwaeze harssenstuipen,
Die geitenvlok, zoo vreemt van Tyrus purperkuipen,
Voor vorstlijk praelgewaet, en mij voor hoosling prees,
En koningklijk ontzag, of prinsenëer bewees:
Maer zoutge zulk bedrijf, als redenloos, verachten,
En billijk doemen in de vierschaer der gedachten,
Wat gaet u over, mij dan te eeren als een heer?
Oprechte nedrigheit wraekt overbodige eer.
Ik heb geen heerschappij in vreemde wereltpalen,
Daer andre starren om de hemelspille dwalen;
Ik ben van hant tot hant uit vroom Batavisch bloet
Gesproote, en hier gequeekt: 't vernoege is al mijn goet.
Ook hebbe ik hof noch lant, beplant met wijn, of koren,
In eenig vruchtbaer oort, waerlangs de Seine, of Loire,
Op zilvre waterraên door 't levend' marmer rolt,
En kruik en kar aen 't hof van de Oceaen vertolt,
Dat mijn waerdij tot zulk een Fransche naem doet steigeren.
En, wie met valsch gelaet olt hooge titels weigeren,
| |
| |
Ik heb mij in den schoot der waere ootmoedigheit,
Dit weet die alles weet, wilvaerdig neergeleit.
En lust het u mijn staet eens kort en ront te weten?
Ik wilze u graeg ... maer kom me op 't velt dan zelf zien zweren.
Ik arbey om den kost: mijn handen, stijf van eelt,
Getuigen wat mijn staet van heerenstaet verscheelt.
't Geviel de goede Godt, wiens heilig welbehagen
Ik des eerbiedig en blijhartig, zonder klagen,
Omhels, den dees tot kroon, en die tot zwaert en piek
Te schikken: geene op 't kusse, en mij tot schup en riek.
Begeeve ik mij met vlijt tot letteröeffeningen,
Verdrijve ik hiermé dik mijn zielbekommeringen,
Dit doe ik, twijl mijn maets hunne afgesloofde leên
Op 't bedt van stroo verquikke en rusten. Ga nu heen,
Vertel vrij welk een heer u dezen brief toezendden.
Maer Zangnimf, hertenlust, 't is tijt uw stem te wenden:
's Mans heuscheit heeft ons lang verplicht. Gulhartigheit
Moet ongebreidelt zijn. 't Is goet wat Goetheit zeit.
Hij quam ons, 't heugt me noch, en 'k zal het steets gedenken,
Voor lang zijn hant en hart zoo openhartich schenken;
Orest en Pilades zijn eertijts min vereent;
Wat of zoo koen is, dat ons oit te scheiden meent?
En gij, o vrient! dien 'k al mijn leven trou zal blijven,
Schrijf, wen de dootschicht mij in 't middelrif zal drijven,
Dees letters, bidde ik, op mijn zark: hier sluimert d' asch,
Die noit eerzuchtig, of eertitelminnend' was.
Werp dan een luttel aerde op 't dor en kout gebeente,
En gun het stille rust in 't donker grafgesteente.
Vaerwel nu vrient, vaerwel, vaerwel; ay denk altijt
Aen een afwezig vrient, door uwe gunst verblijt.
Den xv van Slachtmaent MDCCXI.
huibregt kornelisz, poot. Bouman.
Mijn Antwoord aan den voorn. huybert poot, op zijne critique, gemaakt op woort of tytel Monsr. Monsr., hem toegezonden.
't Sij van monsieur of heer,
| |
| |
Al naamtge 't qualijk af,
Waar vond men oit een boer,
Wiens geest zoo hoogop voer
Wiens hooft een kroone torst,
Veel grooter dan monsieur,
Steets schatert door de lugt.
Uw daaden zijn zoo groot,
'k Misdaad niet aan uwe eer,
Schreef ik mijnheer, mijnheer.
Daar gij een heer van bent,
'k Bragt noit dien tytel bij
Elk weet, mijn waarde vriend,
Al schreef ik op zijn Fransch,
Ja niet een boer uit 't veen,
Die naar een mensch wat sweemt,
't Monsieuren qualijk neemt.
| |
| |
Zijt gij zoo wel een heer
Worde ik een heer genaamd,
Mij dunkt 't u ook betaamt:
En heb meer zorg daarbij.
Neem dan van twee de keur:
Mijnheer, of - monseigneur.
Opschrift.
Aan den Bouman Huybert Poot.
Is dese tytel nu niet groot?
Eer dat men adel vinden kon.
Die zulk een boer wel weesen wou.
|
|
Auteursrechtvrij