Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1821

Redevoering van P. Driessen, over de nieuwe hulpmiddelen, ter beoefening der natuurkundige wetenschappen, bij deze Hoogeschool daargesteld, ten algemeenen nutte der ingezetenen aan te wenden, enz. Uit het Latijn vertaald, door J.E. Winter, Predikant te Zuidhorn, enz. Te Groningen, bij J. Oomkens. 1820. In gr. 8vo. VI en 96 Bl. f 1-:-:

Deze lezenswaardige Redevoering, waarvan wij de vertaling even gepast als wèl geslaagd mogen noemen, is door den beroemden Groningschen Hoogleeraar driessen uitgesproken den 8 Oct. 1818, toen hij het bestuur der Hoogeschool nederleide. De Vertaler en de Schrijver zelf hebben er eenige aanteekeningen ter opheldering bijgevoegd, waaronder de derde en de laatste vooral belangrijk zijn. De derde bewaart ons eene gewigtige bijdrage tot de geschiedenis der Technologie in ons Vaderland, in het beredeneerd Advijs van den Heer goldberg, betrekkelijk het oprigten van een geregeld onderwijs in de Natuur- en Scheikunde, op fabrijken en handwerken toegepast. De andere, van den Hoogl. driessen zelven, levert een kort, maar belangrijk verslag van de versteeningen, welke in Groningerland gevonden worden, en waarvan in de Redevoering gewag was gemaakt. De Redevoering zelve stelt ons voor een' man van jaren, over zijn geliefkoosd onderwerp pratende. Niet, dat zij achteloos zij nedergeschreven; de beschaafde stijl en taal (ook in het oorspronkelijke) getuigen van het tegendeel.

[p. 378]

Maar, gelijk men in het gemeenzaam gesprek zich niet angstig bindt aan het onderwerp, waarover men eigenlijk wilde spreken; gelijk men dan veeleer, waar de rede het medebrengt, over deze en gene stukken uitweidt, - zoo ook vinden wij hier niet slechts de verpligting voorgesteld, om van het verbeterd onderwijs tot welzijn der maatschappij gebruik te maken, maar ook den lof van de beoefening der Natuur in 't algemeen, derzelver nuttigen invloed op de maatschappelijke bedrijven, de voortreffelijkheid der Natuurkunde en Natuurlijke Historie van ons Vaderland, enz.; dit alles echter zóó vereenigd, dat de Schrijver nooit zijn hoofdoogmerk uit het oog verliest.

Dank hebbe derhalve de grijze Kerkleeraar, dat hij zijnen Landgenooten deze wijze lessen van een' onzer verdienstelijkste Geleerden mededeelde!