Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1820

De beruchte zeeslang op de kusten van Noord-Amerika.

(Getrokken uit het Dagblad van Boston, van 20 Augustus 1819.)

Het verschijnen van dit dier voor het oog van vele honderden aanschouwers, dat onlangs te Nahant heeft plaats gehad, levert misschien het zekerst bewijs van deszelfs bestaan op, boven alles, wat daaromtrent tot hier toe is bekend gemaakt. Wij hebben, ten genoegen onzer Lezeren, een afschrift zoeken de verkrijgen van den volgenden brief, welke eene zeer duidelijke en verstaanbare beschrijving van hare verschijning en bewegingen bevat. De mondelijke verhalen, die wij daarvan in grooten getale ingezameld hebben, stemmen, wat de hoofdzaak betreft, alle in de volgende bijzonderheden overeen.

Afschrift eens Briefs van James Prince, Marshal van het District, aan den achtbaren Regter Davis.

Mijnheer!

Ik geloof het dier gezien te hebben, van hetwelk men zoo veel, onder den naam van Zeeslang, gesproken heeft. Men heeft mij in de Bostonsche Courant van Zaturdagavond uitgenoodigd, een verhaal daarvan te geven; en het is zoowel om aan uwe nieuwsgierigheid te vol-

[p. 403]

doen, als opdat men mij niet meerder late zeggen, dan ik werkelijk gezien heb, dat ik u zal mededeelen alles, waarvan ik Zaturdagmorgen, den 14 dezer, aan den zeeboezem, genaamd Long beach, ben getuige geweest.

Ik verliet op dien dag Boston des morgens vroeg, met oogmerk om met mijn gezin eenige dagen te Nahant door te brengen. In het voorbijgaan van het huis ter halverwege van de barrière van Salem, berigtte de Heer smith ons, dat de Zeeslang des avonds te voren gezien was vlak voor de bogt van Nahant, en dat de inwoners van Lynn zich dien zelfden morgen in grooten getale aan het strand begeven hadden, in de hoop, dat zij zich op nieuws vertoonen zou. Men verhaalde mij hetzelfde in de herberg. Ik verheugde mij dus zeer, eenen goeden kijker bij mij te hebben, om haar te beter te kunnen onderscheiden, ingevalle zij zich vertoonen mogt. Bij onze komst ter aangewezene plaatse, vonden wij daar eene menigte volks, zoo te voet als in rijtuigen, vergaderd; en weldra zag men in zee een dier zich vertoonen, welks kop zich omtrent 3 voet uit het water verhief, en welks lijf eene reeks van zwarte kronkels vormde, van welke ik er 13 telde; mijne kinderen telden 15 dezer bogten. Het zwom, met eene gematigde snelheid, drie malen door de baai, en deed onder het zwemmen het water schuimen. Mijn huisgezin zoowel als ik, die in een rijtuig waren, van hetwelk wij hetzelve zoo veel te beter konden zien, oordeelden, dat zijne lengte niet minder dan 50 en niet boven de 60 voet kan beloopen. Ik wil echter niet daarvoor instaan, of ook het zog, dat zij achter zich had, haar grooter deed schijnen, dan zij inderdaad is, en of die schijnbare verhevenheden niet wel een gevolg waren van hare manier van zwemmen. De eerste verschijning van het dier bragt eene groote beweging onder de aanschouwers voort, en de nieuwheid der zaak benadeelde eenigzins de naauwkeurigheid der eerste waarneming. Naar gelange het dier de baai opzwom, volgden wij en alle nieuwsgierigen genoegzaam met gelijke snelheid; het

[p. 404]

was dikwijls geheel onder water, en ik kwam op de gedachte, dat, wanneer de kop bovenkwam, dit alleen geschiedde om adem te halen, want zijne geheele onderduiking duurde somtijds wel 8 minuten. Toen wij een weinig aan dit gezigt gewoon waren, namen wij het dier beter waar, en ik was in staat, er eene ruwe teekening van te vervaardigen.

Mevrouw prince en mijn koetsier, die betere oogen hadden dan ik, hielpen mij veel in de aanwijzing van den weg, dien het dier nam. Zij wezen mij telkens de bogten in denzelven aan, en, met behulp van mijnen kijker, zag ik hetzelve duidelijk in zijne zijdelingsche beweging. Het kan zich niet omdraaijen, zonder eene vrij groote plaats in de breedte te beslaan; bij het schatten van zijne lengte gaf ik dus zoowel op den tijd als op de ruimte acht, welke ieder dezer omwendingen vereischte. Ik zag het zeven malen zeer onderscheidenlijk van den langen oever, dien wij doorliepen, daar wij hetzelve als op den voet volgden; en op sommige plaatsen was het niet boven de honderd roeden (omtrent 50 toises) van ons af.

Nadat ik mij aldaar omtrent een uur onder eenen grooten toevloed van menschen had opgehouden, en het dier zich niet meer vertoonde, begaf ik mij verder op weg naar Nahant. Maar, terwijl ik langs den tweeden inham voorttrok, ontmoette ik den Heer james magee, van Boston, in een rijtuig, met eenige Dames, welke de nieuwsgierigheid almede had uitgelokt; en wij hadden het genoegen, de Slang hier beter te zien dan in de vorige baai, die zij, naar ik gis, verlaten had, uit hoofde van de menigte van vaartuigen, die haar vervolgden, en die haar door het geklets der riemen verontrustten; want zij scheen zeer vreesachtig, en geheel niet tot eenigen aanval geneigd. Wij zagen haar bij deze tweede verschijning meer dan twaalf malen, en altoos onder hetzelfde voorkomen. Zij was eenmaal zoo digt bij ons, dat mijn koetsier riep: ‘Ik zie haar oog glinsteren.’ En nu, ten einde hare lengte nader

[p. 405]

te bepalen, nam ik ten ruwste den hoek op tusschen den kop en de laatste verhevenheid van den staart, en, schattende den afstand, op welken zij zich van mij bevond, werd ik in mijn vermoeden al meer en meer bevestigd, dat hare lengte niet veel van 60 voet verschillen kan.

Ik vermeet mij geenszins te beslissen, of dit dier tot de klasse der slangen of der alen behoore; maar voorzeker is het een zeer buitengewoon schepsel. Ik heb op zee meermalen walvisschen, haaijen, noordkapers, bruinvisschen en andere zeemonsters van verbazende grootte gezien; maar deze Zeeslang geleek naar geen derzelve. De walvisch en noordkaper zouden het water uitgeblazen hebben; de haai steekt nooit den kop boven, en de bruinvisch springt en dartelt in het water; maar niet één derzelve heeft een zoo bogtig lijf, of het hoofd zoodanig gevormd als dit dier. Wel is waar, de haai heeft eene vin op den rug, en hij steekt somtijds het platte van zijnen staart uit het water; maar zijne uitsteeksels hebben evenmin de gedaante, als zij in aantal overeenkomen met de verhevenheden, welke men onderscheidenlijk bij dit dier waarneemt; ook vlugt de haai geenszins voor een vaartuig. Het water was voorts zeer stil, en de lucht helder; wij zagen hetzelve ook zoo dikwerf, dat wij het eindelijk zeer gerust en op ons gemak waarnamen. Deszelfs verschijning duurde van 8¼ tot 11½ ure. Meer dan 200 aanschouwers, door nieuwsgierigheid derwaarts gedreven, waren evenzeer overtuigd van deszelfs verschijning, als overeenstemmend omtrent het voorkomen en de gegiste grootte van dit dier; zoo er eenig gezigtsbedrog plaats gehad heeft, kan dit alleen zijn veroorzaakt geworden door de moeijelijkheid, om de sprongen, die het onder het zwemmen maakt, wèl te onderscheiden van de ware en eigenlijke verhevenheden, of juist te bepalen, waar het ligchaam eindigde en het zog begon, hetwelk het dier achter zich deed ontstaan.

Ik besluit dus uit hetgene ik gezien heb, dat er wer-

[p. 406]

kelijk een dier bestaat, op onze kust geheel vreemd; en ik vlei mij, dat dit eenvoudig verslag misschien iets zal kunnen bijdragen, om eenig licht te verspreiden over een reeds lang betwist vraagstuk, waarin ik weet dat gij belang stelt. Ik ben, enz.

j. prince.

Nahant, den 16 Augustus 1819.