Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1820

Mnemosyne. Mengelingen voor Wetenschappen en fraaije Letteren; verzameld door Mr. H.W. Tijdeman en N.G. van Kampen VIde Stuk. Te Dordrecht, bij Blussé en van Braam. 1819. In gr. 8vo. 302 Bl. f 2 18-:

De Dichtkunst, beschouwd als beschaafster van het menschelijk geslacht, voldoet volkomen aan de verwachting, die men van den nog jongen, maar geleerden en smaakvollen Mr. a. boxman, door zijne Akademische verhandeling, en als Dichter door eene en andere stukjes, ook in ons Mengelwerk, zal hebben opgevat. Het is eene voorlezing, in welke con amore niet slechts de stelling als geschiedkundige daadzaak bevestigd, maar ook de voortdurende weldadige invloed der Dichtkunst betoogd, en ten slotte tegen plato, die men beweert dat haar uit zijn Gemeenebest wilde verbannen, verdedigd wordt. Aangenaam is de gedane belofte eener verhandeling van dezelfde hand in den eerstvolgenden bundel, welke, als van aanverwanten, maar nog meer belangrijken inhoud, wordt aangemeld.

De beroemde Dordsche Kerkleeraar kist prijst, in de hierop volgende verhandeling, de schriften van den waardigen gellert overtuigend en voortreffelijk, als blijvende volkslektuur voor alle standen, aan; onderzoekende, en met keurige redenering en proeven stavende, waardoor, en met het hoogste regt, de schriften van dien waardigen man zoo grooten opgang en toejuiching vonden. Wij konden bij de lezing den wensch niet terughouden, dat deze verhandeling door ieder, die voor het algemeen schrijven wil, gelezen en beoefend wierde, en ook meer in alle handen komen mogte, om den smaak voor 's mans, thans, naar het schijnt, maar

[p. 638]

al te zeer bij velen vergetene, werken wederom op te wekken, en het nut, dat hij heeft gesticht, ook voor onzen leestijd alzoo te vermenigvuldigen.

De Nederlandsche Republiek op het einde der XVIIIde Eeuw beschouwd, is een wel gesteld geschied. en staatkundig verslag van eenen ongenoemden uit de school van den Hoogleeraar kluit, met zaakkennis geschreven, en waarvan de uitgave alsnu nog, daar de vroegere partijschappen gedempt, en de twisten door den loop der gebeurtenissen en de ondervinding zijn bijgelegd, van nuttigheid wezen kan; hoezeer het niet te denken is, dat allen den steller in ieder opzigt van iedere vooringenomenheid zullen vrijspreken. Als aanhangsel is er eene brochure van 1790 bijgevoegd, ten titel hebbende: Wat staat ons Batavieren te doen bij het vrij worden der Belgen? en waarin alstoen reeds beweerd werd het wenschelijke van de vereeniging der Zuidelijke met de Noordelijke Nederlandsche Provinciën. De Uitgevers meenen, dat dit stukje, zoo al niet door den Raadpensionaris van der spiegel zelven, dan toch waarschijnlijk met overleg en goedkeuring van dien Staatsman alstoen zal geschreven zijn.

Hulde aan de Nagedachtenis van wijlen j. guepin is het laatste prozaïsche opstel in dit Deel, en leert ons dien voormaligen Schepen en Raad der stad Vlissingen, als Dichter vooral dan ook, kennen, en als den man, die tot de verbanning van het Psalmgezang, naar de berijming van dathenus, uit onze Kerken, krachtig medegewerkt, en dezelve voorgearbeid heeft; ofschoon hij zelf het genot dezer weldaad niet heeft beleefd. - Onder de Dichtstukjes in dit Deel vindt men eenen Lijkzang op dezen verdienstelijken man, door wijlen Ds. j.j. brahé; welke zang den Uitgeveren niet van verdiensten ontbloot scheen.

Meer dichterlijke waarde hebben intusschen de hier medegedeelde stukken van den Heer en Mevr. bilderdijk; eene navolging, namelijk, van het zesde Hekeldicht van persius, en Rodrigo de Goth, naar het Engelsch van southey, welke hier als eene voorloopige proeve van volledige overbrengingen dier beide stukken worden opgegeven. Ook vinden wij hier herdrukt de gedichten van bilderdijk aan Mr. i. da costa en feith op het afsterven van e.j. greve. Van da costa ontvangen wij hier alexander's Zegefeest, naar het Engelsch van dryden. De Zelfopoffering van

[p. 639]

charlotte corday wordt door b.f. tijdeman dichterlijk vermeld. Al deze stukken hebben waarde; en de Kindschheid, door den Med. Doct. c. van der hoeven, is zacht, bevallig en Christelijk. Den twintigsten Zang van de Ilias van homerus moeten wij vooral niet over het hoofd zien. Mr. rh. f., die den Dichter niet noemt, zegt er van: De versificatie is wild, los, luimig, maar dit is de geheele man - maar tevens is zij stout, meesterlijk, origineel, en geheel Homeriaansch. Ik heb in verzen niets van homerus gezien, dat er bij komt, en toch volkomen homerus gebleven is. Hij noemt den Vertaler een zeer singulier Genie, die misschien zestigmaal homerus doorlezen heeft, hem voor zijn handboek houdt, en mogelijk, zoo hij verloren was, hem uit zijn hoofd weêr op het papier bragt.

De Hoogleeraar siegenbeek heeft, tot zoo lang hij wederom eene eigene verzameling aanlegt en uitgeeft, bijdragen beloofd: met dit aangenaam berigt willen wij, zoo als de Uitgevers hun voorberigt, ook deze onze korte aanmelding en beoordeeling sluiten.