Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1820

Nieuwe Bloemen van A. Lafontaine, in Verhalen. Te Amsterdam, bij J.C. van Kesteren. 1819. In gr. 8vo. 241 Bl. f 2-8-:

Vijf verhalen, die wij gaarne erkennen, dat ons een aangenaam uur van uitspanning gaven bij ernstigen letterarbeid, tusschen welken wij nu en dan wel eens een' roman in de hand nemen, en waartoe wij een goed, niet te lang gerekt romantisch verhaal, hetwelk ons in vroegeren leeftijd en de wereld der verbeelding terugplaatst, of anders een luimig geschrift, bijzonder geschikt rekenen. Tot zoo iets durven wij ook deze, zoo als vele andere verdichtselen van lafontaine, aanprijzen; terwijl dezelve tevens ook een aangenaam, en voor het minst onschadelijk, tijdverdrijf opleveren aan jongen en ouden, wier letteroefening zich maar weinig verder, dan tot romans en een gedeelte van het mengelwerk onzer vaderlandsche tijdschriften, uitstrekt. Waarlijk, de vertaler dezer Bloemen heeft gelijk: De (thans) lezende wereld verlangt varhalen: ergo doet de boekverkooper wèl met die te geven, mits hij geene kat in den zak verkoope; en hij mag zich met regt, dunkt ons, vleijen, dat de lezer met deze verzameling, die misschien door een tweede en laatste deel wordt voltooid, nog al tevreden zal zijn. - 1.) Lenardo en Blandine, of Amandus en Amanda, teekent de beproefde en verstandige trouw van gelieven sinds hunne kindschheid, met den gelukkigsten echt beloond. 2.) De Minderjarige geeft ons de geschiedenis van het hart van twee lieve meisjes, bij welker ééne liefde met belang worstelt en het belang overweegt,

[p. 183]

terwijl bij de andere liefde voor pligtgevoel onderdoet. Beide worden gelukkig in den echt; maar de meer edele wordt toch dierbaarder aan den lezer en heerlijker beloond, daar zij eindelijk liefde en pligt vereenigen kan. 3.) De Reis naar de Alpen is liefde, misschien overdrevene liefde; maar de geschiedenis is onderhoudend en treffend door de hartelijke, getrouwe vriendschap, in schijn van de eene zijde beleedigd, maar daarna volkomen opgehelderd, en de geledene smart vergoed door de vereeniging der kinderen, die, bij hunne liefde en trouw, nu de belooning en vreugde der hereenigde vrienden zijn. 4.) De Burggeest bevat, onder anderen, deze voortreffelijke les: ‘Wat gaat het u aan, hoe de barmhartige God zijne wereld regeert? Op uwe plaats, waar gij staat, bouwe gij, op God vertrouwend, door deugd, een paradijs in uwe borst, en rondom u voor anderen. Daarvan alleen vordert de doodsengel rekenschap van u; niet of gij gelukkig waart, niet van den voorspoed des menschelijken geslachts.’ Het toont ons voor het overige menschen, die dezen stelregel opvolgen, en hier reeds gelukkig zijn; terwijl de boozen beschaamd worden. 5.) De Bloemen, het laatste verhaal, is sierlijk en bevallig. Het was de wil van een ongelukkig vader, dat zijn zoon geene andere vrouw zou nemen, dan het meisje, aan welk hij met gerustheid de bloemen der onschuld, der nederigheid en der liefde kon aanbieden, en dat alzoo den krans der trouw en der hoop volkomen verdiende. Zijne keus en zijne proeven waren gelukkig, en het waardige paar moge velen ten voorbeelde zijn!

Den vertaler, die over het geheel lof verdient, willen wij het verschil tusschen dan en als, hetwelk hij hier en daar verwisselt, herinneren.