De hartstogtelijke speler.
Eene echte Anecdote.
Een jong man te Parijs, naauwelijks zes maanden gehuwd, had niet alleen den bruidschat zijner beminnelijke vrouw, maar ook het grootste deel zijns eigenen vermogens verspeeld. Vergeefs hadden zijne geheel verslagene bloedverwanten alle mogelijke middelen aangewend, om hem van dezen diepgewortelden hartstogt te genezen. Nu kwam men op den inval, om te beproeven, of de treffende onheilen, welke beverley (in het burgerlijk Treurspel van dien naam) beliepen, ook nog eenigen weldadigen indruk op onzen speler mogten maken. Men overreedde hem, de vertooning van dit zoo aandoenlijk stuk bij te wonen. Zijne vrouw, zijne waardige ouders en een oude vriend des huizes verzelden hem. Gedurende het spel sloeg men hem oplettend gade. Geen spoor van aandoening was op zijn gelaat te lezen. Toen de gordijn gevallen was, zeide de oude huisvriend met tranen in de oogen: ‘Welk een ontzettend voorbeeld! Strafwaardige beverley!’ - Beverley, antwoordde de jonge man koeltjes, is een kruimelaar: in het derde bedrijf verkoopt hij de juweelen zijner vrouw; ik had dit reeds in het eerste gedaan.
Auteursrechtvrij