Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1819

Getuigenis eener waarzegster.

De Engelschman jorgenson vond, op zijne reize door Frankrijk, eene waarzegster, die, bijzonder bij de geringe volksklasse, zeer in achting stond. Jorgenson wilde het geheim harer kunst weten, en voor een' louis d'or kwam zij er voor uit. Bij alle gelegenheden, zoo sprak zij, als gehuwde vrouwen ons wat te vragen hebben, past het, dat de man niet tegenwoordig is. Wij zeggen haar altijd, dat zij hare mannen ontrouw zijn geweest, en - gewoonlijk is het zoo. Zij zien ons dan aan met een beteekenend lachje, dat ons haar vertrouwen in de kunst verraadt. De meeste vrouwen zijn meer ingenomen met de bewustheid, dat zij het vermogen bezitten de mannen te boeijen, dan trotsch op hare kuischheid. Slechts eenmaal in mijn leven bedroog ik mij hierin. In een dorp nabij Rheims, ik zal het nimmer vergeten, wierp eene reusachtig groote vrouw mij neder, en trapte mij met voeten, omdat ik haar zeide, dat zij haren man bedrogen had; maar zij was ook zoo verbazend leelijk en zoo ruw in haar doen, dat hare deugd niet wel in gevaar kon gekomen zijn. De man had haar om het geld genomen. - Verder zeggen wij der gehuwde vrouwen, dat zij iemand, vóór haar huwelijk, gekend hebben, dien zij, als zij hem hadden kunnen bekomen, haren man zouden hebben voorgetrokken, en dat zij nog steeds met belangstelling aan hem denken. Gemeenlijk vergissen wij ons ook hierin niet; want van de vijf honderd vrouwen is er naauwelijks ééne met het voorwerp harer liefde verbonden. Zij pakt den eersten

[p. 636]

den besten, die haar zijne hand aanbiedt, uit vreeze geenen anderen te bekomen. - Jonge meisjes zijn ligter te voldoen dan getrouwde vrouwen: wij behoeven haar slechts te verzekeren, dat vele jonge mannen op haar verliefd zijn, en dat zij spoedig met den minnaar harer keuze zullen verbonden worden. Eenige jaloersche meisjes verzoeken ons, eener medeminnaresse onze tooverkracht te doen gevoelen, en het ongevoelige hart van den beminden tot haar te neigen. Wij beloven het haar, en, in zulk geval, ontvangen wij eene rijkelijke gift. - Met bejaarde jonkvrouwen hebben wij wel het meeste te doen. Zij willen weten, of de toekomstige minnaar fraai of leelijk, of hij aardig en tot over de ooren verliefd, of hij bestendig en getrouw zal zijn.

De waarzegster eindigde met den reiziger openhartig te bekennen, dat hare kunst bedrog, en haar kaartenleggen enkel begoocheling was; doch dat zij, desniettemin, in hare eigene aangelegenheden, gewoon was de kaart te leggen, b.v. om te weten, wat haar minnaar doet. ‘o, Zoo waar als ik leef, hij is bij het meisje, dat wij op de laatste jaarmarkt gezien hebben! Ziet gij niet duidelijk, dat hij weder bij de zwarte kleuter is? Ja, ja; hij gaf haar vóór twee maanden een' zijden doek. Ik wil mij over beide wreken.’ Zoo zegt zij wel eens getroffen tot hare huiswaardin; en dit bewijst, hoe naauw bedrog met ligtgeloovigheid verbonden is.