|
| |
Gelatenheid.
Toont eerbied voor een' God,
Die alles, wat Hij geeft,
Ziet zich de onnoozle mensch
Gedwarsboomd in zijn' wensch,
Zijn wrevel stort zich luid
In zucht en weeklagt uit.
Grimt hem de rampspoed aan,
Hij krimpt reeds vóór het slaan,
En kermt zelfs de echo moê
Bij d' eersten slag der roê,
| |
| |
Alsof hem 't lot te wreed,
Te ondraaglijk lijden deed.
Den stuggen nek in 't juk,
Zijn knieën knakken neêr;
Gesmaald door maag en vrind,
Schreit hij zich de oogen blind,
Een haastige uitkomst af.
Kortzigtig schepsel! zwijg,
En voer geen' dwazen krijg
Met de onnaspeurbre Magt,
Die kruis bedeelt naar kracht,
Uit hooge ontferming zendt,
Tot loutring strekk' van 't hart.
De straal vervaar' u niet,
Die de onweêrswolk ontschiet;
En beef niet voor 't gerucht,
Dat klatert door de lucht;
Maar zie, hoe 't hemelnat
Weêr bloesem, kelk en blad
Verfrischt, verkwikt en drenkt,
En kracht en leven schenkt.
Zie, hoe de lucht reeds dunt,
En weêr den doortogt gunt
Aan 't licht, dat goudstof strooit
En om den wolkrand plooit,
Op nieuw ten wagen stijgt.
Het hart ten kamp gereed!
Al, wat ooit de aarde gaf,
Verslenste en viel weêr af.
De bloem, die 't meest verrukt,
Wordt dikwijls 't eerst geplukt;
De plant, die 't weligst groeit,
Is meest het eerst verbloeid;
| |
| |
De boom, die 't vruchtbaarst tiert,
Wordt door het ongediert'
De vruchten 't eerst ontroofd,
Die 't bloesemblad belooft.
Ook zoo is 't met uw lot,
Dat ge u geschonken ziet:
Gij smaakt het, en het vliedt:
Gij zijt geen' dag, geen uur
Gewaarborgd voor zijn' duur;
Daar meest het eerst verdwijnt,
Wat u 't bekoorlijkst schijnt.
Dan 't hart ten kamp gereed!
Sta als de steenrots pal,
Die tot in 't hart der aard'
Met d' ijzren wortel vaart,
En 't hoofd biedt aan d' orkaan,
Hoe forsch zijn vlerk moog slaan.
En verg in 't smartlijk lot
Nooit rekenschap van God.
Wees dankbaar! want hoe veel
Blijft nog op aarde uw deel!
Hoe veel voor u ten baat,
Hoe veel nog lacht u aan,
Voor andren lang vergaan!
Niet vatbaar voor herstel?
Die 't wentlend lot omspant,
En, wat zij wondt, weêr heelt!
Vertwijfel in 't verdriet,
Kortzigtig schepsel, niet!
| |
| |
Toont eerbied voor een' God,
Die alles, wat Hij geeft,
Rotterdam,
Mei 1819.
j. immerzeel, jun.
|
|
Auteursrechtvrij