Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1811

[p. 576]

Geen gierigaard leeft eerlijk.

Men twist, of geeraard wel met regt

Een eerlijk Christenmensch mag heeten.

Hij schijnt, zoo als men schijnbaar zegt,

Nog elk het zijne toe te meten.

Dan ik geloof nooit, dat een' vrek

Regtschapen eerlijk is te schatten:

Geen eerlijk burgerlijke trek

Kan op zijn hebzieke inborst vatten.

En wilt ge een paar bewijzen slechts

Uit zijne daagsche handelingen?

Zie hem 't gewoon gevoel des regts

Naar zijn bekrompen neiging wringen.

Op elke reekning, die hij moet

Voldoen, hoe lang hij 't op mogt schorten,

Zal hij, schoon 't werk op zweet en bloed

Bedongen is, de stuivers korten.

Of komt het op een almoes aan,

En is de gansche buurt genegen

Eene eerbre kraamvrouw bij te staan,

Half naakt op 't harde stroo gelegen: -

Hij weigert. Doch wanneer men hem

Met vingers wijst, hoe de oude steven,

Die neringloos zit in den klem,

Uit deernis wel een' blank dorst geven;

Dan schommelt hij zijn zak eens rond,

Om van 't verwijt te zijn ontslagen,

En, met verwensching in den mond,

Een' halven blank nog bij te dragen.

Denk, hoe hij met voogdijen leeft,

Of geld in de offerkist zal storten. -

'k Wed dat het aan zijn vingers kleeft,

Al moet hij wet en eed verkorten.

Neen; eerlijk leeft geen Gierigaard,

Gelukken slechts zijn list en wenschen,

Hij knaagt de brokken onbezwaard

Van schattingen aan god en menschen.