Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1811

Lektuur in verloren oogenblikken. Il y a des momens ou rien que des bagatelles vous peuvent amuser. Voltaire. Vierde Stuk. Te Amsterdem, bij L.A.C. Hesse, 1810. 144 Bladz. In Duodecimo. De prijs is ƒ 1-2-:

Dat het moeijelijk is in soort gelijke werken altijd belangwekkende en waarlijk leerzame Anecdoten of

[p. 522]

verhalen mede te deelen, die der opmerking waardig zijn, en de lezing met aangenaamheid doen voortduren, zal welligt elk toestemmen, en is ons ook bij de doorbladering van dit stukje gebleken; hetwelk ons, over het geheel, minder interessant, dan wel eenige der vorige is voorgekomen. Er zijn vele vrij onverschillige, en van alle geestigheid en naiviteit ontbloot; hier en daar hebben wij er slechts eene en andere aangetroffen, die onze anders verlorene oogenblikken vergoedden. De volgende dienen tot eene proeve.

Moliere in verstrooijing.

‘Eens verraste dezen Tooneeldichter het uur, wanneer de Komedie aangaan zou, en, daar hij reeds gekleed was, kon hij echter, in de haast geen ander rijtuig bekomen, dan eene Brouette (eene soort van draagstoel op twee raderen, die door een mensch getrokken wordt.) Hij zette zich daarin, en zij ging haren gewonen, langzamen gang, De haast, die hij had, en zijn ongeduld, vermengden zich met het onderwerp, dat hem in de gedachten speelde, en in de verstrooijing van denkbeelden die hieruit ontstond, sprong hij, met zijne witte zijden kousen, in den modder, en begon de Brouette voort te schuiven, zoo hard als hij maar kon, ten einde des te spoediger over weg te komen Hij voer hiermede zoo lang voort, tot dat zijn voerman, door hem hartelijk uit te lagchen, hem uit zijne verstrooijing wekte, wanneer hij, met zweet, en slijk bedekt, schaamrood weder in de Brouette kroop.’

Lessings oordeelvelling over zeker boek.

‘Men roemde eens, in lessings tegenwoordigheid, zeker boek buitengemeen, en zeide, onder anderen, van hetzelve: ‘Er is zeer veel nieuws en waarheid in.’ ‘Dat is zoo,’ merkte lessing aan; ‘jammer is het maar, dat het ware, dat er in voorkomt, niet nieuw, en het nieuwe niet waar is.’

Zet van een eenoogig Speler.

‘De vermaarde Graaf van chesterfield, eenige

[p. 523]

jaren geleden, zeer ongelukkig op het biljard spelende tegen eenen beruchten speler lukup, weigerde langer voort te spelen. Toen deed lukup, om den Lord tot aanhouden over te halen, het aanbod, van met eenen blinddoek voor het eene oog tegen hem te spelen. De Graaf merkte op, dat dit ten voordeele van zijne partij zou kunnen dienen, daar de jagers bij het vogelschieten het eene oog plagten te sluiten. Evenwel overgehaald, om te beproeven, wat hij zelf met een oog gesloten zou kunnen doen, en vindende, dat zijne pogingen vruchteloos waren, nam de Graaf het aanbod aan, en verloor nog vijf honderd pond. Toen hij nu eens van zijn ongeluk, en het grootmoedig aanbod van lukup, tot eenen vriend sprak, zeide deze: ‘Hoe! heeft hij u zoo beet gehad? Hij is dertig jaren lang aan het eene oog blind geweest.’

Kritiekers! Kritiekers!

‘In zeker schouwspel, waarin een voornaam Akteur de rol van eenen boer speelde, vond een Kritieker dan dit dan dat in zijn spel te berispen. Twee boeren echter van een nabij gelegen dorp, die ook eens in de komedie gegaan waren, wisten bij het verlaten van den Schouwburg hunne verwondering niet genoeg te kennen te geven, onder anderen zeide de eene tot den anderen: “Dat kan ik mij in alle wereld maar niet begrijpen, waar zij die boer van daan gekregen hebben!” Was dit niet de grootste lofspraak voor den Akteur?’