Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1808

Het Onze Vader, van F.T. Klopstock. Uit het Hoogduitsch vertaald. Amsterdam, bij L.A.C. Hesse. 1806.

Van waar het is bijgekomen, dat dit stuksken reeds zoo lang onzer aandacht ontslipt zij, weten wij niet behoorlijk op te lossen. Genoeg; wij voldoen thans gaarne eene oude schuld, te meer, daar overzetting en uitgave welligt alleen het offer zijn, door een van klopstock's vereerders aan zijne vroomheid en zijnen roem toegewijd. Vraagt iemand bij deze gelegenheid, of de Zanger van den Messias tot den geest is doorgedrongenvan dat korte formulier-gebed, welk de gezegende Stichter des Christendoms, in tegenovergestellinge der lange en langdradige gebeden van de gewone Joodsche Leeraren, zoo voortreffelijk heeft aan de hand gegeven? dan zouden wij zulk eene vraag volstrekt ontkennenderwijze moeten beantwoorden. Veeleer leent de Dichter aan dat eenvoudig-

[p. 397]

schoone formulier alle denkbeelden van eenen wijsgeerigen geest, zoo als die, niet ten tijde van Jezus, maar in de achttiende eeuw, bestond. Dus, b.v. reeds in den aanvang

Om waereldbollen wentlen maanen,

Om zonnen waereldbollen,

Het talloos heir van allen zonnen wentelt

Om ééne groote zon:

God! - Onze Vader! God, die in den heemlen zijt!

raakt dat overschoone denkbeeld verloren, welk onze Heiland wegens God, in diens aanbidding, daarstelt, als der menschen altijd zegenenden Vader; verbeterende daarmede de rampzalige begrippen en voorstellingen der Joodsche Leeraren wegens Jehovah, als eenen toornenden Wraakgod, die nimmer ophield te straffen en de zonden der vaderen te wreken in het nageslacht. Dan, ieder, die klopstock kent, is tevens bewust van de hooge vlugt van zijnen dichterlijken geest, en vergeeft zulk eene afwijking aan zijne, dikwerf ongematigde, verbeelding; terwijl, althans in dit Onze Vader, de voorstellingen zelve zeer zuiver zijn, zonder dat inmengsel van mystieken onzin, welk den godsdienstigen man zoo dikwerf elgen was. Wat ons het meeste aangaat, is de vertaling, en, voor zoo veel wij ons uit eene voormalige lezing van het oorspronkelijke meenen te erinneren, daar wij dat stuk zelf niet bij de hand hebben, moet dezelve allezins getrouw heeten, overeenkomstig met de verschillende vers-maat, welke de Dichter aan zijn onrijm heeft willen geven. Enkele dichterlijke vrijheden omtrent naamvallen enz., zoo als in het bovengemeide voorbeeld allen zonnen, den heemlen, en op eene andere plaats het bijwoord daaglijks voor het bijvoegelijke daaglijksch brood, hadden wij gaarne gezien dat bij de overzetting waren achterwege gebleven. Voor het overige beveelt zich deze uitgave door de pracht van druk en papier; dan voor het gebruik van de oud-nederduitsche letter, die thans te regt, bij de hoogere vlugt onzer gieterijen en boekdrukkonst, als geheel versleten wordt verworpen, hebben wij geene de minste reden kunnen vinden.