Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1806

De voornaamste leevensbijzonderheden van den dichter Giovanni Boccaccio.

Giovanni boccaccio werd ten jaare 1313, te Certaldo, in Toscaanen, gebooren. In zijne eerste proeven, de geleerdheid raakende, gaf hij blijk bij blijk van uitsteekend vernuft. Dan zijn Vader, een Koopman, geenzins in ruime leevensomstandigheden, plaatste hem bij een Florentijnsch' Koopman, ten wiens huize hij zes jaaren doorbragt, betoonende meer bekwaamheids dan lust tot den koophandel.

Vervolgens leide hij zich, met zijns Vaders verlof, toe op het Kerklijk Regt; doch niets kon boccaccio's gezette geneigdheid tot Dichtkunde en Wijsbegeerte beteugelen. Bijkans twaalf jaaren van zijnen jeugdigen leeftijd in dit dorre deel der Regtsgeleerdheid doorgebragt hebbende, wierp hij, naa zijns Vaders dood, allen bedwang af; hij zette zich met een vuurigen geest aan het leezen der Dichteren, en werd een kweekeling van den beroemden petrarcha.

De uitmuntenheid der Sonnetten zijns Leermeesters, tot welker hoogte hij wanhoopte ooit te zullen kunnen opklimmen, deedt hem alles, wat hij in dicht vervaardigd hadt, ten vuure doemen, uitgenomen de Theseïde, een zonderling dichtstuk, bij welks vervaardiging hij zich streelde met het denkbeeld, dat de Zanggodinnen hem in gunste toelonkten. Dan, daar de gunstbetooningen der Zanggodinnen niet gelijkaartig zijn met die der Fortuin, putte boccaccio welhaast de vaderlijke naalaatenschap uit, en hadt den onderstand van anderen noodig. Petrarcha, die hem dikwijls uit zijne verlegenheid geholpen hadt, besprak hem, bij uitersten wille, viiftig Florijnen voor eene winterkleeding, ten einde hij op zijn gemak zijne Studien zou kunnen voortzetten.

Schoon in Florence geëerd en geagt, en door den Senaat benoemd om de wederkomst van zijnen Meester

[p. 641]

petrarcha te bewerken, faalde hij niet alleen in die bezending, maar liet zich gereedlijk overhaalen om Toscaanen te verlaaten, geduurende het heerschen der Partijschappen, en staande dien tijd door verscheide deelen van Italie te reizen. Koning robert ontving hem te Napels met alle teekenen van onderscheiding en vriendschap. Hier werd hij smoorlijk verliefd op eene Natuurlijke Dogter van dien Vorst, 't welk hem zeer lang te Napels deedt verblijven. Het is mogelijk niet te onpas hier aan te merken, dat boccaccio door dioneus zichzelven verstaat, en door fiametta, maria van arragon, de Natuurlijke Dogter des Napelschen Konings robert.

Wanneer de woede der Partijschappen te Florence bedaard was, keerde hij weder na die Stad; doch welhaast vertrok hij weder, om de rust van Certaldo te smaaken. Aldaar stierf hij in 't jaar 1375 aan eene maagkwaale, die hij zich door een te zeer zittend en letteroefenend leeven hadt op den halze gehaald.

Volgens vellani, was boccaccio vrij zwaarlijvig, en stak uit door de fraaiheid van zijne lijfsgestalte en behaaglijk voorkomen. Hij vondt smaak in beschaafd en vrolijk gezelschap; hij verwierf zich veele vrienden, maar bleef met dat alles behoeftig.

Behalven de Theseïde liet hij veele Italiaansche verzen naa, die egter geen gunstig denkbeeld van zijne begaafdheid voor de Dichtkunst opleveren. Zijne Latijnsche opstellen, die desgelijks veelvuldig zijn, oordeelt men in 't algemeen dat ruw en van fraaiheid verstooken zijn. Zijne Schriften in ondicht in zijne moederspraake, in tegendeel, vermaaken door de verscheidenheid van vinding, de rijkheid en zoetvloeiendheid van stijl. Deeze voeren tot titels: Il Filiocolo, La Fiametta, l' Ameto, Il Labertino d' Amore, Il Comento di Danto, en Il Decamerone.

Het plan van dit laatstgemelde Werk komt hier op neder. In den jaare 1348 woedde 'er eene allerverschriklijkste Pest te Florence. Zeven jonge Juffrouwen, en drie jonge Heeren van derzelver kennis, beslooten, ter ontwijkinge van dien geessel der verwoestinge, zich op het land te begeeven, en aldaar de naargeestigheid te verdrijven, door zich aan onschuldig vermaak en vrolijkheid over te geeven. Eene der voornaamste bronnen van het onderhoud te dier plaatze was, dat zij, op 't heetste van den dag, elkander met het doen van vertellingen bezig hielden. Deeze vertellingen, gepaard

[p. 642]

met eenige tusschenbeiden gevlogtene voorvallen, bij wijze van voorafspraak en slotreden, maaken den inhoud uit van het Tiendaagsch Onderhoud.

Dan, terwijl men de veelvuldigheid van geestige aartigheden, daarin voorkomende, bewondert, moet men zich beklaagen over den aanstootlijken en ergerlijken inhoud deezer vertellingen, welke de bedorven smaak dier eeuwe, zonder te bloozen, kon toejuichen.