Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1806

Een Engelsche maaltijd.

(Fragment van eene Reize in Engeland, door pictet, van Geneve, in 1801.)

..... In 't eerst een talrijk gezelschap, waarin eenige vreemde, weinig beduidende woorden gewisseld worden, wanneer het weder mooi noch slegt is. Nu volgt de maaltijd, waarin, naadat de eetlust geweeken is, (en 't is bekend, hoe bepaald dat vermogen zij) alle de lekkernijen, welke de weelde op elkander heeft gestapeld, volmaakt onverschillig worden; en het gesprek, waarvan deeze uitgezogte geregten het voornaam voorwerp zijn, is diensvolgens van alle belangrijkheid ontbloot. Na den maaltijd begeeven zich de Vrouwen na de gezelschapskamer, en de Mannen schaaren zich rondom eene rijkelijk verlichte mahonichouten tafel, op welke, voor den Gastheer, eene batterij met karaffen staat, met onderscheidene soorten van Desertwijnen gevuld, die hij den eenen naa den anderen en van hand tot hand doet rondgaan onder de gasten, van de rechter na de slinkerhand, geduurende een onbepaalden tijd. Ik was niet gezind, en vond mij ook niet in staat, om het tot het laatste toe uit te houden; en naa twee uuren geduldig gedronken te hebben, zonder den minsten lust tot drinken te hebben, (eene soort van pijnbank, op welke voormaals, indien ik mij niet bedriege, de verdagten van eenige zwaare misdaad gelegd wierden,) bediende ik mij van mijn voorregt van vreemdeling, die geoordeeld wierdt de landsgebruiken niet te kennen, om in de zaal te sluipen

[p. 88]

Helaas! ik verviel van de Charybdis op de Scilla; hier zat de kring der Vrouwen als bevrozen; en ware het niet geweest door het slaauw gedruis en de beweeging, door het rondgaan van eenige Theekopjes veroorzaakt, zou ik gedagt hebben dat ik alleen was in het spel van wasschen beelden, welk ik te Parijs bij curtius gezien had. Vergeefs deedt de vrouw van den huize de verdienstelijkste poogingen, om eenig algemeen gesprek aan te vangen. Eindelijk kwamen, omtrent elf uure, de Mannen ten voorschijn; zij gebruikten koffij en thee; de koetsen kwamen, en men scheidde, niet zonder afspraak gemaakt te hebben, om over agt dagen bij een' der gasten te verzamelen, die een even vermaakelijk feest zou geeven.

En 't is dus dat gij ten platten lande gezelschap houdt! zeide ik met ongeduld tot mijnen voortreffelijken Gastheer, naadat het gezelschap was vertrokken; 't is aldus dat gij uwen tijd, uwe bezittingen, uwe natuurlijke en zedelijke vermogens besteedt, om u over en weder te verveelen, ten voordeele alleen van den wijn- en spijs-verkooper! - Helaas! zeide hij, de zamenleeving is aldus bij ons geörganiseerd. Dikmaals ondervinden wij het gevoel, waarvan gij doordrongen schijnt te weezen; veele verstandige lieden zouden deeze leevenswijze wel willen veranderen, doch niemant durft het ijs breeken; men zou van baatzuchtige oogmerken beschuldigd worden, door eene zekere klasse van lief hebbers, voor welke men bang is; men moet dan deezen gezelligen impost, nevens veele andere, betaalen, en zich gelukkig achten, wanneer men, gelijk heden, slegts met vijf of zes uuren tijdverlies vrij komt.