De Vermommingen, Blijspel. In één Bedrijf. Naar het Fransch van M***. Te Amst. bij R.J. Berntrop. 1806. In 8vo. 60 Bl.
Eene bejaarde Tante en een jong Nichtje maken op het Tooneel geen onaardig contrast; het spreekt van zelve dat Tante hoogst belachlijk, en het Nichtje hoogst beminlijk wezen moet, en dat beide gaarne getrouwd zijn. De minnaar van het meisje, welken Tante eigenlijk begeerde, weet zich zo lomp te houden, dat Tante de voorkeur geeft aan Nichtje's verloofden, die Tante voor Nichtje had aangezien, door het wijs beleid van het Kameniertje, en zich ook wel zal weten te troosten door Tante's geld; terwijl Nichtje van harte gaarne aan den man van haar hart, die zo voortreflijk dansen kan, de hand geeft. Ziet daar de intrigue van dit Stukje, hetwelk wij hopen dat den Lezer of Aanschouwer, meer dan ons, zal vermaken.
In No. X. Lett. bl. 453. reg. 30. staat National, lees Nationaal.
Auteursrechtvrij