Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1803

[p. 91]

Godsdienst, Deugd, Natuur en Voorzienigheid. Een Leesboek voor het Algemeen. IIIde Deel. Te Leiden, by A. en J. Honkoop. In gr. 8vo. 196 bl.

Ook nu willen wy dit Werk aanpryzen, door wederom een geheel Verhaal voor onze Lezers af te schryven. Wy hebben toch genoeg by de vorige Delen reeds gezegd over den geest van de hier voorkomende stukjens, en vinden gene reden om aan het gezegde iets toe of af te doen. In dit Deel ontmoeten wy gene mindere verscheidenheid, en de goede strekking van alle de Verhalen blyft juist dezelfde. Ziet hier het elfde, dat hier voorkomt; de titel is: God verhoort het gebed.

‘In een dorp, naby Thuringen, leefde een eerlyk Kleermaker. Twintig jaren had by zyn huisgezin trouw onderhouden; zy hadden geen gebrek geleden aan enige nooddruft. Maar by den duren tyd in 't jaar 1770, daar alle levensmiddelen tot een' hogen prys stegen, en zyne verdiensten zeer gering waren, terwyl de meeste menschen, buiten staat om klederen te kopen, al hun geld tot het daaglyks brood besteden moesten, zat de goede man soms vele dagen zonder werk, daar hy en zyne kinderen toch elken dag eten moesten. In dezen hogen nood werd het hem dikwyls zeer bange; zedert lange hadden zy niets meer gegeten, dan droog brood met water; dan, het geld hem nu ook ontbrekende, om brood te kopen, zo moest hy het weinige tin, dat hy had, verkopen, toen ook dit was opgeteerd, verkocht hy eerst zyn rok, toen zyn tafellinnen, en de klederen van zyne kinderen. Eindelyk had hy niets meer om te verkopen. Het kwam zo ver, dat hy ten laatsten 's morgens opstond, zonder te weten, hoe hy voor dien dag ene bete broods bekomen zou. Zyne kinderen liepen om hem heen, drukten hem de handen, en riepen: brood! lieve vader! brood! Zyn hart scheen te breken; maar spoedig herstelde hy zich, en troostte zyne kinderen met deze woorden: van morgen, lieve kinders! zult gy wel honger moeten lyden, maar te middag zult gy allen verzadigd worden. En van waar zullen wy dan eten bekomen? vroegen zy. De vader wees ten hemel, wendde vervolgends zyn aangezicht van hun, waarover de tranen biggelden, en liep in het naaste vertrek; daar viel hy op zyne knien, bad vurig en gelovig tot God, dat Hy hem uitkomst geven, en hem met zyne kinderen niet zou laten omkomen; neen, dit vertrouwde hy van zyne magt en vaderliefde; nog dezen dag zou God hem voedsel bezorgen. Naauwlyks was by van het gebed opgestaan, en was vol gedachten by zich

[p. 92]

zelven, met te overleggen, welke middelen hy best in 't werk zou stellen, om zyn bestaan te vinden, toen onverwacht een van zyne kinderen in 't vertrek kwam, en zeide: Vader! 'er is ene vrouw, die u spreken wil.

Hy ging tot haar, en vond ene boerenvrouw, die hem vroeg, of hy kans zag om in twee of drie dagen nieuwe klederen voor haar en hare dochter te maken; zy moest ze noodzaaklyk hebben, wyl zy tegen den volgenden zondag op ene bruiloft genodigd waren. Zeer gaarne, antwoordde de man, en nodigde de vrouw om in het vertrek te gaan. Zy kwam in, en zeide: Nu, op dat gy te vlytiger zoudt arbeiden, zo heb ik hier ook wat levensmiddelen voor u medegebragt. By deze woorden opende zy ene korf; de kinderen schaarden zich om dezelven, om te zien wat 'er in was. Zy nam 'er een brood uit, wat boter, gerookt vleesch, en nog een pot met erwten. De kinderen klapten in de handen, zagen malkanderen aan, en de een na den anderen keerde zich om en weende. De vader zelf kon niet antwoorden dan met tranen. De vrouw vroeg wat dit beduidde, en hoorde toen de treurige omstandigheden, waarin dit huisgezin zich bevond. De gevoelige vrouw weende mede, en verheugde zich, dat zy, in de hand van God, het werktuig was geweest, om deze brave menschen te redden. Dit gevoel was haar zo zoet, dat zy voornam deze arme familie verder te verzorgen, en tot hen zeide: Van nu af aan zult gy geen gebrek meer lyden; ik heb zo veel koorn in myne schuur, dat ik u allen daarvan onderhouden, en echter nog verkopen kan: komt by my, zo dikwyls gy brood nodig hebt; gy zult het altyd hebben; en wanneer gy andere levensmiddelen begeert, ik zal ze u nooit weigeren, maar wil u alles om een' billyken prys aanrekenen; gy kunt het dan van tyd tot tyd met uw arbeid weer verdienen en afdoen. Ik heb ook kinderen; wie weet waar God ze weer zegent. Leeft vergenoegd, en verlaat u op myn woord.

Het huisgezin was buiten zichzelven van vreugd. Zo rasch de goede vrouw was heengegaan, bereidden zy ene maaltyd. Die smaakte heerlyk! men moet eerst weten wat hongerlyden is, om dit te beöordelen. Zy dankten echter bovenal den goeden God van ganscher harte, die dan vaak met zyne hulp het naaste by is, als voor ons alle raad verloren schynt.

Werpt alle uwe bekommernissen op Hem, want Hy zorgt voor u. 1 Petr. V:7.’