Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1795

De verandering; of de slaaf meester geworden.

(Naar het Fransch.)

‘Welk een elendig Schepzel ben ik, sprak ardassan ugli, een jonge Musulman, daar ik zulk eene menigte van Heeren moet gehoorzaamen? Indien ik zo veele onderscheidene Zielen en Lichaamen hadt, zy zouden bezwaarlyk genoegzaam weezen, om alle de Diensten, waartoe ik geroepen worde, te volbrengen! - ô Allah! waarom hebt gy my geen Uil geschaapen; ik zou dan in het hol eens ouden vermolzemden booms myne Vryheid genooten, myne spys op myn gemak geëeten hebben, zonder de vergunning eens Meesters af te wagten. De staat der Vryheid is zeker die, waar voor de Mensch oorspronglyk bestemd is; de invoering van Heeren en Meesters kan niets anders weezen dan eene handelwyze strydig met de Natuur. Neen! Geen Mensch op den Aardbodem werd geschapen om steeds een ander dienstbaar, om slaaf, te weezen. In eene welingerichte Maatschappy, moest ieder, liefderyk, zynen Evenmensch bystand bieden; de klaar ziende den Blinden ten gids, en de gezonde den Kreupelen ten kruk, strekken. Dit zou ma-

[p. 597]

hometh's Paradys op Aarde brengen; thans is de Aarde de Hel zelve!’

In deezer voege liet zich ardassan ugli hooren, toen hy, naa het doen van zwaaren arbeid, slagen van een zyner Meesters gekreegen hadt.

Eenige jaaren laater werd deeze ardassan ugli Bassa van Drie Paardenstaarten; hy vondt een ruim bestaan. Met deezen lotwissel van Leevensstand veranderden zyne denkbeelden in zo verre, dat hy, alle voorige indrukken van regtmaatigheid vergeetende, geloofde, dat alle Menschen, uitgenomen de Groote Turk en de Groot Visir, geschaapen waren om hem ten dienste te staan, en alle Vrouwen om de Voorwerpen te weezen ter boetinge van zynen Wellust.