Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1795

Waarneemingen over de inwoonders van het Garrow-gebergte, in Indie, gedaan door John Eliot, Esq. geduurende een openbaar gezantschap, in de jaaren MDCCLXXXVIII en MDCCLXXXIX.

(Ontleend uit The Asictic Researches, Vol. III.)

In het algemeen zyn de Bergbewoonders van Indie aangemerkt als Wilden, zonder Wet of Zeden, geheel aan roof en plundering overgegeeven. Nogthans heeft men bevonden, dat eenigen hunner, door eene goede behandeling, beschaafd en vreedzaam konden gemaakt worden; en uit de Waarneemingen, op de Bewoonders van het Gebergte Garrow gedaan, door den Heer eliot, den eersten Europeaan die dezelve bezogt heeft, schynt men te mogen opmaaken, dat soortgelyke gunstige gevolgen, als men omtrent eenigen heeft waargenomen, verwagt mogen worden van eene gunstige behandeling omtrent het Volk in 't algemeen.

De Landstreek, welke de Garrows bewoonen, is ryk en vrugtbaar in aangelegene voortbrengzelen.

Een Garrow, dus wordt hy door den Heer eliot afgetekend, is een rustig, welgevormd, Man, sterk, en in staat om veel werks te doen, van een stout uitzigt, met een Caffers neus, kleine oogen, doorgaans blaauw of bruin, een gerimpeld voorhoofd, en overhangende wenkbraauwen, breed van mond, dik van lippen, kort en rond van aangezigt; hun kleur is ligt of donker bruin. Hun Kleeding bestaat uit een bruine gordel, omtrent drie duimen breed, met een blaauwe streep in 't midden, dezelve gaat rondsom den middel tusschen de beenen heen, en is van

[p. 21]

agteren vastgemaakt; een end of slip hangt van vooren nederwaards, en is omtrent acht duimen lang. Zomtyds is deeze vercierd met koperen Plaatjes, met strooken van yvoir, of een witten steen, in de gedaante van den kop der tabakspypen, omtrent een half duim lang; de koperen plaatjes gelyken na een knoop, of een Apothecars gewigt; doch zyn meer getand; eenigen hebben den gordel vercierd met kleine stukjes koper, van gedaante als een bel. Zommigen draagen een cieraad op het hoofd, tusschen de drie en vier duimen breed, vercierd op dezelfde wyze als de slip van den Gordel, dienende om het hair van het aangezigt te houden; dit zet hun een wild en woest voorkomen by. Deezen stryken het hair op den kruin des hoofds op eene agtlooze wyze zamen, terwyl anderen het styf opbinden. De Booneachs, of Opperhoofden, draagen een zyden Tulband; aan den Gordel hangen zy een zak, waar in zy hun Geld en Pawns doen, als mede een net, met het gereedschap om hun pyp te ontsteeken, wappert 'er aan.

De Vrouwen der Garrows zyn de lelykste vrouwlyke Schepzels die ik ooit ontmoette, kort en plat van gestalte, met manlyke aangezigten; in de trekken geheel overeenkomende met de even opgegeevene. Haare Kleeding bestaat in een morsig roode stoffe met blaauwe of witte streepen, omtrent zestien duimen breed, 't welk om den middel gaat, en bykans drie vierde van de dyen bedekt. Het reikt nimmer tot de knieën, en even lang genoeg zynde om boven aan op de slinker zyde vastgemaakt te worden, komt een gedeelte van de slinker dye, als zy loopen, bloot. Om den hals hebben zy een streng van de bovengemelde naar tabakspypen gelykende cieraaden, dertig of veertig maalen daar omgeslaagen, doch geenzins net, of met eenige agtgeeving op geregeldheid. De borsten zyn geheel aan 't oog bloot gesteld; de eenige Kleeding is de boven aangeduide Gordel. Aan de ooren hangen eene menigte van koperen ringen, in wydte toeneemende van drie tot zes duimen. Ik heb dertig van deeze ringen in één oor geteld; een spleet wordt 'er gemaakt in den rand des oors, welke verwydt door de zwaarte der ringen, en, met den tyd, het gezegde groot getal toelaat plaats te vinden. Dit gewigt wordt, egter, deels onderschraagd door een koord, welke over het hoofd heen gaat; een band, drie duimen breed, bindt het hair op, zo dat het niet over het voorhoofd heen kan hangen, hoewel het doorgaans met een koord op den kruin is zamengebonden. -

[p. 22]

De Vrouwen der Booneachs dekken haare hoofden met eene soort van ruw doek, dertien of veertien duimen breed en twee voeten lang, het einde daarvan hangt met het hair agterwaards los op den rug af. - De Vrouwen arbeiden zo wel als de Mannen. Ik heb 'er gezien, die zwaare lasten torschten. De handen der Vrouwen, zelfs die der Booneachs, draagen de duidelykste kenmerken van werkzaame bezigheden.

De Garrows zyn omtrent het Voedzel niet zeet bekommerd, zy eeten, om zo te spreeken, alles wat hun voorkomt, hunne Kookery is zo morsig als onvolkomen. Sterke dranken drinken zy overmaatig, en gewennen de jonge Kinderen om ze te gebruiken.

Zo veel ik, staande myn verblyf onder de Garrows, heb kunnen opmaaken, is de geaartheid deezes Volks zagt en eerlyk, tot het vrolyke, en werkzaame uitspanningen, overhellende, inzonderheid als de sterke drank hun verhit.

Een zeldzaame omstandigheid gaat by hunne Huwelyken gepaard. Wanneer, naa dat de Partyen het zamen eens zyn, de Ouders van een der beide zyden de toestemming weigeren, komen de Vrienden en Buuren van de andere party zamen, en deelen zo lang slagen uit, tot zy in de Egtverbintenis verstaan. De Huwelyksplegtigheid gaat verzeld met de Offerande van een Haan en Hen; uit de omstandigheden, welke deeze Opoffering vergezellen, leidt men voorspellingen af wegens den uitslag van de geslootene Egtverbintenis. Op het Huwelyksfeest wordt, gelyk elders, het eeten en drinken niet vergeeten.

Opmerkelyk is het, dat de jongste Dogter in een Huisgezin Erfgenaam is, en uit kragt van dit regt verkrygt haar Egtgenoot den eigendom.

De Godsdienst der Garrows komt zeer na aan dien van de Hindus. Zy eeren mahadeva, en, op zommige plaatzen, de Zon en de Maan. Zy slachten Offerdieren, welke zy vervolgens Feesthoudende nuttigen.

De wyze van zweeren der Garrows wyst ten sterksten uit de kragt van Godsdienstig Geloof onder een wild Volk. Hunne Eedstaaving heet Ghosegong. De Eed wordt afgelegd op een Steen, dien zy eerst groeten; dan roepen zy, met zamengevoegde en opgeheven handen, de oogen onwrikbaar op het Gebergte gevestigd houdende, mahadeva op het allerplegtigst aan; hem noemende de Getuige van het geen zy verklaaren, en dat hy weet of zy waarheid dan leugen spreeken. Daarop raaken zy den Steen

[p. 23]

weder aan met alle blyken van het uiterste ontzag; buigen 'er het hoofd op neder; andermaal mahadeva aanroepende. Geduurende het berigt, 't welk zy geeven, houden zy het oog onwrikbaar op het Gebergte geslaagen, en met de rechter hand den Steen vast.

Wanneer de eerste Persoon by my den Eed in deezer voegde staafde, trof het ontzag en de eerbied, met welke hy die plegtigheid verrigtte, my ten uiterste; myn Moherrir, of Schryver, was naauwlyks in staat om behoorlyke aantekening te houden, zo zeer voelde hy zich geroerd door het eerbied wekkende deezes bedryfs.

Op zommige deezer Gebergten neemen zy een Tygerbeen tusschen de tanden, eer zy verslag geeven van de zaak, waar over de Eedzweering zal geschieden; anderen neemen een kluit Aarde in de hand, terwyl nog anderen met de Wapenen in de vuist zweeren.

Ik begryp het in dier voege, dat zy in 't algemeen gelooven, dat hunne Godheid in de Bergen woont; en, schoon dit begrip onbestaanbaar moge schynen met het ontzaglyk denkbeeld van de Godheid, blykt het duidelyk, dat dit Volk den diepsten eerbied hebbe voor de Godheid door 't zelve vereerd, uit vreeze dat deeze hun zal straffen, als zy eenig misdryf gepleegd hebben, op hunne veelvuldige uittochten na deeze Bergen.

De Garrows houden hunne Staatsraadpleegingen in openbaare Vergaderingen; op dezelve hebben de Vrouwen hunner Opperhoofden zo veel gezags als haare Egtgenooten. - Zy regelen de betaalingen, en houden rekening met stukjes hout.

Eene zonderlinge Krankzinnigheid treft men by de Garrows aan, by hun de Herschepping in een Tyger geheeten, ter oorzaake van de geneigdheid deezer ongelukkigen om in eenzaamheid rond te zwerven. Dit moet elk doen denken aan de oude Lycanthropia.

Aan den voet van dit Gebergte woont een Volksstam, Hajins genaamd, die in Godsdienstplegtigheden meer zamenstemmings heeft met de Hindus, en ook beschaafder is dan alle de overige.