der echter niet veel schynt te tellen, nadien hy, met de kolf in de hand, uitroept: ‘kolf aan stuk! myn dochter in slaauwte! - Ja, nu molstein de baan opstuit, mag kroondorp zyn bal wel opbreeken...’ En ik mag den kok wel weêr gaan ‘afzeggen!’ - IIIde Bedryf. Mevrouw lindens, van Wollenaaister Mevrouw geworden, doch minder onverschillig zynde dan haar Echtgenoot, tracht molstein ter neder te zetten, die evenwel al te veel verliefd is, om dat zoo maar te accordeeren, en wel te minder, daar hy, volgens de uitspraak van sophie's Vader, de nader heeft; terwyl kroondorp, schoon Bruidegom zynde, ‘in dit geval juist te pas komt, als eene leege sles by een Harddravery.’ Een Duël tusschen twee Medeminnaars is niet zeldzaam. Kroondorp is 'er ook waarlyk een weinigje toe gedrongen; want de Bruidegom te zyn, en niet te mogen trouwen, is..... om uitgelachen te worden. Nu
- ‘het zyn beide een paar bolletjes, - (zegt lindens) zy zyn tegen elkaar opgewassen, - en ik verwed een anker Wyn, dat zy, als het 'er op aan komt, bang voor elkaer zullen worden. - En geeven zy elkaer al eens een brui, nu dan heb ik nog geld om den Chirurgyn te betaalen.’ De goede Man bedriegt zich echter zeer. Die Kluizenaar wallens zou geheel te vergeefsch in zyn Buurt woonen - ten minsten nodeloos in dit Spel verschynen - zo hy geen mindel wist te vinden, om dit Tweegevecht tot beider eer te doen uitloopen. Dit echter loopt veel gevaar; want kroondorp heeft eigenlyk niet veel lust tot vechten, en molstein maakt zulke ernstige schikkingen, dat wallens zelfs byna begint te schreijen. Toevallig loopt het Tweegevecht wel af, want kroondorp, die het laatst moet schieten, lost zyn Pistool in de lucht, terwyl de kogel van molstein hem langs de ooren heen snort. Dit beslischt alles; want kroondorp is niet alleen edelmoedig genoeg, om zyne Bruid aan zynen Medeminnaar af te staan, maar hy geeft nog een beurs vol goud aan de Kamenier van sophie en den Knecht van lindens (die hem anders, volgens bl. 3, niet veel achten) op dat deeze te zamen zullen trouwen. Of deeze gift uit dankbaarheid geschiedt, om dat hy van de Bruid af is, of wel, om dat hy naar America gaat, en daarom geen zwaare pakkaadje by zich wil hebben, weet men niet: doch dit weet men, dat hy volstrekt niet ter Bruilost blyven wil, schoon lindens hem zelfs belooft, dat hy den volgenden dag om een Zilveren bal zou laaten kolven. Veele lieden zouden, als zy zo veel afgestaan hadden, het zekerlyk nog in bedenking neemen. Maar kroondorp is in alle gevallen de Held, die zyne hartstochten overwint! of dit met zyne jaaren en omstandigheden overeenstemt, gelooven
wy niet; ook zouden wy hem het Meisje gegeeven hebben, om dat zyne daad het verdiende, en om dat hy reeds de Bruidegom was. De Dichter schynt echter meer voor molstein ingenomen!
Auteursrechtvrij