Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1791

Poëtische Mengelingen van het Genootschap, onder de Zinspreuk: Oefening kweekt Kunst. Te Amsterdam by. A. Fokke Simonsz. en J.J. Wolters, 1790. In gr. 8vo. 112 bladz.

Volgens het korte Voorbericht, zyn deeze Mengelingen de vruchten van eenen driejaarigen arbeid van zeker Gezelschap, dat zyne eerste Vergadering, op den eersten van Wiedemaand 1786, (doch, volgens het eerst geplaatste Dichtstuk, den 25sten dier maand) heeft gehouden, en nog, met toeneeming van Kunstyver en nuttigen vriendelyken omgang, blyft voortduuren. Men heeft by voorraad veertig stukjes geleverd, doch het Gezelschap, of Genootschap (want beide naamen worden in gemelde Voorbericht verwisseld) is voorneemens, om eerstdaags een diergelyk bundeltje, met Theoretische Verhandelingen over de Kunst, te laaten volgen; alzo het van oordeel is, dat de Uitvoering slechts zo veel als het ligchaam der Kunst, maar de Wysgeerige beöordeeling, de Ziel derzelve genoemd kan worden. Indien dit waar is, dan kan men beweeren, dat het ligchaam der Dichtkunste, eerder dan haare Ziel, op de Waereld verscheenen is: want

[p. 588]

Homerus ging vóór Aristoteles, gelyk eerste Dichters der Waereld vóór de Wysgeeren gingen, die hunne stukken beoordeelden, en 'er Wysgeerige regelen van afleiden. De Wysbegeerte is zo min de Ziel der Dichtkunde, als de Dichtkunst het ligchaam der Wysbegeerte is: in een goed Dichter hebben zy wel altoos verband met elkander, doch zo ineengesmolten zyn zy niet.

Over 't geheel genomen, verdienen deeze Kunstgenooten alle aanmoediging op hunnen weg. Schoon zy geene Meesterstukken, in deezen, leveren, vindt men 'er ook geen geheel slegte stukken in. Vrolyke Frans alleen zouden wy eer geheel onverschillig, dan vrolyk, noemen; en indien die onverschilligheid den grond moet maaken van zyne Vrolykheid, dan stryd ze met de Zedekunde, die wil dat wy anderen zullen doen, dat wy wenschen dat aan ons geschiede. Ook de Dronkaarts Zedeleer, bladz. 100, zouden wy niet gaarne voor onze Zedeleer omhelzen. Draaglyker is de Woordspeelende Satyre, bladz. 93, getyteld: Myne vreugde over het draagen der menigvuldige Linten, door de Hollandsche Juffers, welke wy als eene Proeve hier mededeelen.

Als ik de schoone kunne, aan hoofd, aan borst en handen,

Met Linten zie gesierd, dan juicht myn hart van vreugd;

Dan roep ik vrolyk uit, ter liefde van de deugd:

Hoe snood onze eeuw ook zy, 't verderf ligt toch aan banden.