Wat al versckeidenheên van wezens en grimmassen!
De een lagcht, en de ander schreuwt, die dringt den deeze om veêr:
De brug, met volk gevuld, geeft geenen doorgang meêr,
't Geraes verbaest de buurt, terwyl de honden bassen.
Is hier een Haegsche vreugd, of Rotterdams geweld?
Of heeft een dol Matroos zyn' makker neêrgeveld?
Verdronk een kind? welk stuk, wat dievery ontstaet 'er?
Voorzeker wordt van 't volk een ongeluk betreurd!
Ei mannen! zegt my toch, wat ramp is hier gebeurd?
Dit Jongsken woet de hoed, van 't hoofd af, in het water.
Het regent ginder ook.
De regen viel geweldig uit de lugt,
Elk bleef in huis, of bergde zig ter vlugt:
Doch Crelis ging bedaerd zyn wegen;
Hy scheen, hòe 't regende, onverlegen:
Claes, die dit zag, riep, lagchend, maet!
Gaet gy zo langzaem langs de straet?
Maer Crelis, schoon zyn kleeren droopen,
De regen stoof gelyk een rook,
Sprak, lieve Claes! wat helpt my 't loopen?
In het korte Voorbericht, alsmede in de Toewyding aan de Kunstlievenden, komen eenige trekken voor, welke blyken draagen, dat de Dichter niet zeer met de tegenwoordige Dichtgenootschappen ingenomen is: mogelyk zyn de laatste het ook niet met de Gedichten van den Heere bakker; ten minsten zouden zy al ligt 'er eene zekere stroefheid, den ouden Dichteren wel eens eigen, alsmede zommige verouderde, of Hoogduitsche woorden, (gelyk in het voorgaande Klinkdicht, het woord gassen) in afkeuren. Daar het, in dit geval, op den trant alleen schynt aan te komen, zullen wy ons voor geen van beide partyen verklaaren; en zo wy al genoodzaakt wierden ons gevoelen te zeggen, dan zou het geen van beiden bevredigen; want wy zouden dan vooraf moeten verklaaren: dat het opgeeven van Prysstoffen, en het uitgeeven van Bundels gedichten, door de Genootschappen, wel is waar, een aantal Dichters en Dichteressen in ons Vaderland heeft doen ontstaan, die men 'er anders niet voor begroet zoude hebben; doch dat men, aan den anderen kant, daar-
Auteursrechtvrij