Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1791

Drie Leerredenen, over het laatste Oordeel, het Avondmaal, en op den dood eener jonge Juffer. Door J. Hervey,Schryver van den Theron en Aspasia, enz. Uit. 's Mans Handschrift nu voor het eerst in 't licht gegeven, door J. Watkinsvan Bidefort. Uit het Engelsch. In 's Gravenhaage by I. van Cleef, 1791. Behalven het Voorbericht, 88 bladz. in gr. octavo.

By gelegenheid ener vernieuwde Engelsche uitgave der Werken van den godzaligen Hervey, heeft men dezelve vermeerderd met een drietal van Leerredenen, nog na 's Mans overlyden gevonden. 't Is dus niet oneigen, dat men goedvind dezelven insgelyks in 't Nederduitsch het licht te doen zien; ten einde den hoogachteren der Schriften van Hervey gelegenheid te geven, om hunne verzameling des te meer volkomen te maken. Dit zal den zodanigen in dezen te gevalliger te zyn, daer het uit den inhoud ten klaerste is, dat deze drie bovengenoemde Leerredenen, niet ter loops opgesteld of schetsgewyze ingericht, maer door zyn Eerwaerde wezenlyk uitgewerkt zyn; en dus die innemenheid en kracht van tael bezitten, welke hem zo byzonder eigen was. Men slae, ten voorbeelde hier van, het oog op zyne aenspraek tot jonge lieden, in het toepasselyk gedeelte zyner Leerreden, op den dood eener jonge Juffer, die, na een voorbeeldlyk leven geleid te hebben, aen eene uitterende ziekte, in het vyf en twintigste jaer hares ouderdoms, overleden was.

‘Indien ik ooit, (dus vangt hy dit gedeelte aen,) Indien ik ooit op uwe aandoenlijke aandacht mag hoopen, dan moet het bij deze treffende gelegenheid zijn. Deze ontzettende slag heeft eene stem - eene stem tot allen, maar bijzonder tot ulieden verheven. Gij hebt onlangs uwe laatste achting bewezen aan de overblijfselen van uwe uitmuntendste vriendin: Gij hebt bloeiende jeugd in het stof zien nederleggen; en zelfs uitstekende Godsvrucht buiten staat, om van den dood te bevrijden. Gij hebt de brosheid van uwen toestand geschreven zien op de dood-

[p. 203]

kist; geschreven in de assche van deze jonge en levendige persoone - en indien dit uwe ernstige nagedachten niet opwekt, indien deze ontzaglijke wenk der Voorzienigheid in u geene Godvruchtige verlangens en Godzalige voornemens gaande maakt, dan hebt gij reden, om te duchten voor een verhard geweten.

O komt herwaards, gij vrolijke en luchtige jonge lieden, nadert tot den rand van dit graf, en leert wijs worden tot zaligheid! Laat de ongodsdienstige en dartele in dezen grafkelder nederzien, beeven, en vreezen: indien god een' zoo beminlijken en oprechten Christen niet spaart, hoe zal Hij u spaaren! - Indien ééne, die een voorbeeld was voor haare tijdgenooten, en een zegen voor de nabuurschap, is weggenomen, hoe kunnen zij verwachten, lang te zullen overblijven, die anderen bederven en pesten der samenleving zijn? - Ziet gij, dat eene zoo bloeiende en vruchtbare plant is afgemaaid, wacht u, gij, die den grond nutteloos beslaat, wacht u, dat Hij u niet wegneme, en uitroeïe uit het land der leevenden!

Laat de ernstigen en welgestelden opgewekt en bemoedigd worden door deze roepstem! Laat hen zorgvuldiger worden, om hunne lampen te voorzien, en zich voor te bereiden tegen hunne verandering! Neemt haare deugd aan, na dat gij van haar persoon beroofd zijt, en volgt haar meer gezet na, gelijk zij christus heeft nagevolgd! - De Godsdienst kan naauwlijks zoo nuttige en veel beloovende jonge lieden missen. - O dat anderen komen en hunne plaats vervullen! Mogt haar wegnemen uit deze wereld een middel zijn, om uwe voortgangen naar de hemelsche te verhaasten! Mogt haar laatste ademtogt ijver inblaazen, in alle onze Godvruchtige pogingen! En zien wij haar koud en roereloos, zoo laat ons werken, terwijl het onze dag toelaat, en alle naarstigheid aanwenden, om onze roeping en verkiezing vast te maaken. - Mogt dit den ongodsdienstigen in ontzag houden, om niet te zondigen! Mogten de aandachtigen hunne lenden omgorden en waakzaam zijn! En mogten allen beweegd worden, om haare voetstappen te drukken! God gaf haar vroeg zijne genade. De eerstelingen haarer jaaren waren aan de Godsvrucht gewijd, en zij diende den heere van haare jeugd af. O dat elk jong hoorer ging, en deedt desgelijks. Dit zou het juk van christus zagt, en zijn last ligt maaken. Door deze middelen zou de heiligheid gemaklijker te bereiken zijn, dan voorheenen, en ten laatsten volmaakt

[p. 204]

genoeglijk wezen. En welke bittere wroegingen en hartbrekende angsten zou zodanige beschroomde zorgvuldigheid voorkomen! Hoe rijk zoudt gij kunnen worden in genade, en hoe voortreflijk in heilige kennis, door de posten der deuren van de Opperste Wijsheid waar te neemen van uwe vroege jaaren af! Dan zou de bloem uwer dagen niet ledig staan; dan zoudt gij de lente uwer jaaren niet verkwisten in zwijmeling en ijdelheden, maar, met wijlen uwe voorbeeldige vriendin, zoudt gij aan jesus voeten zitten, en hemelsche wijsheid leeren uit zijn woord; gij zoudt u zelven onmiddelijk aan zijnen dienst toewijden, die, door de sterkte zijner magt, het kruis gedragen en de schande veracht heeft, voor u en uwe eeuwige zaligheid. Nooit moet gij voorwenden, dat waare Godsdienst eene onuitvoerlijke zaak, of dat leevendwekkende heiligheid een treurige staat is. In haar voorbeeld hebt gij gezien, hoe het Christendom geöefend, en in blijdschap genoten wordt, - - onder het geloovig leiden van dien algemeenen en onberispelijken levenswandel, welke haar een sieraad maakte voor het Euangelie van god, haaren Zaligmaaker, en die haar bekwaam gemaakt heeft, om deel te hebben in de hemelsche ervenis der heiligen in het licht.’