Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1789

Euangeli of Levensbijzonderheden van Jesus Christus. Naar het Grieksch van Lukas. Door Y. van Hamelsveld. Te Amsteldam bij M. de Bruin, 1789. In groot octavo.

Van den aert der onderneminge van den Heer van Hamelsveld, om de Euangelische Schriften op nieuw te vertalen, en grootlyks in den smaek der Westersche Spraken over te brengen, ten einde dezelven onder ons verstaenbaerder te doen voorkomen; mitsgaders van de manier der uitvoeringe, en der daerby gevoegde ophelderingen, hebben we onlangs een zo genoegzaem berigt gegeven^(*), dat het thans alleen noodig zy te melden, dat de geagte Autheur zynen aengevangen arbeid met dezelfde opmerkzaemheid voortzet. Zulks getuigt dit gedeelte, het welk het Euangeli van Lukas behelst; waer van 's Mans vertolking en opheldering der gelykenisse van den voorzigtigen Rentmeester, en van 's Heillands leering by die gelegenheid, Luk. XVI. 1-13, die veelal niet regt

(*) Zie boven, bladz. 261.

[p. 439]

verstaen word, ten voorbeelde kan strekken. De Vertaling luid aldus.

vs. 1.	‘Daar was ééns zeker rijk man, die eenen rentmeester hadt; Deze rentmeester werdt bij hem bedragen, dat hij zijns meesters goederen door-
2.	bracht. - Hij ontboodt hem derhalven, “Wat hoor ik” zeide hij, “van u? - Doe rekening van uw rentmeesterschap; want gij zult [dus doende] geen rentmeester kunnen blijven!” -
3.	De rentmeester dacht bij zich zelven: “Wat zal ik beginnen, als mijn heer mij de bestuuring zijner goederen niet langer wille toebetrouwen? - Spitten en graven heb ik niet geleerd,
4.	en ik schaam mij te bedelen. - Ik weet, wat ik doen zal; op dat, indien ik van mijn ampt mogt worden afgezet, de lieden mij in
5.	hunne huizen ontvangen.” - Hij ontboodt daarop een iegelijk van de landhuurers van zijnen heer bij zich, en zeide tegen den eersten: “Hoe veel zijt gij verpligt mijn Heer [als huur] op
6.	te brengen?” De man antwoordde: “Honderd vaten olij.” - “neem uw huurcedul:” zeide de rentmeester; “ga daar zitten, en schrijf
7.	schielijk vijftig! - Desgelijks zeide hij tegen den tweeden: “Hoe veel zijt gij verpligt op te brengen?” - “Honderd mudden tarwe,” zeide deze. - Toen zeide hij ook tegen hem: neem uw huurcedel, en schrijf tachtig.”
8.	- Over dit gedrag prees de heer den te vooren onrechtvaardigen rentmeester, om dat hij dus voorzigtig en schrander handelde; de wereldlingen [vervolgde jesus] zijn toch [in hunne zaaken] schranderer, dan de zoons des lichts zijn
9.	in hunne belangen. - Daarom zeg ik ulieden ook: Maakt uzelven bij tijds vrienden met de rijkdommen, die gij [misschien] door onrecht mogt verkregen hebben, op dat, wanneer gij eens gebrek zoudt lijden, deze [vrienden] u verwelkomen in de eeuwige verblijven [der zaligheid!] -
10.	Die getrouw is in het kleinste, is ook getrouw in het groote, en die in het kleinste onrechtvaardig
11.	is, die is zulks ook in het groote. Indien gij dan in onrechtmaatige bezittingen niet getrouw waart,
12.	wie zou u het waare goed vertrouwen? en indien

[p. 440]

	gij niet getrouw waart in eens anders goed, wie zal u uw eigen, [dat gij te ligter zoudt misbruiken,]
13.	in handen stellen? - Geen dienaar kan twee [tegenstrijdige] heeren dienen; want hij zal, of den éénen haaten, en den anderen liefhebben, of hij zal den éénen aanhangen, en den anderen verachten. Dus kunt gij Gode en den Mammon [den God des rijkdoms] niet te gelijk dienen.’

Nopens dit voorstel geeft ons de Heer van Hamelsveld nog de volgende ophelderende aanmerkingen.

‘vs. 1.] De aanleiding tot deze gelijkenis gaven de tollenaars en zondaars, welke voor een groot gedeelte onrechtvaardig- verkreegen goed bezaten, maar nu, gelijk zaccheus en anderen, in jesus geloovende en zich bekeerende, dezelven herstelden of aan de armen schonken. - Men heeft de letter van deze gelijkenis doorgaands geheel verkeerd opgevat en verstaan. Dit is in onze overzetting verholpen. - De Rentmeester bracht zijns Heeren goed door, en hadt bij zijnen Heer van de inkomsten, die hij voor hem ontving minder verrekend, dan hij daadlijk genoot. Maar, toen hij gevaar liep van afgezet te worden, was hij zoo voorzichtig, dat hij terstond elken pachter afsloeg, en op den prijs stelde, dien hij aan zijnen Heer gewoon was te verrekenen, waardoor hij zijne voorige onrechtvaardigheden vergoedde, en zich onder deze lieden vrienden maakte. Na ziet men, hoe de Heer dezen te vooren onrechtvaardigen Rentmeester thans kan prijzen wegens zijne voorzigtigheid.

vs. 8. Zeker, een groot deel menschen zou met God en met de toekomende wereld beter staan, indien het met dezelfde voorzigtige zorgvuldigheid op de eeuwige goederen bedacht ware, als het zich zoekt te redden uit verlegenheden van dit aardsche leven.

vs. 9. De Heiland merkt de bezitters van rijkdommen aan als rentmeesters der Godheid; Die van dezelven een goed gebruik maakt, noemt hij getrouw in het minste. - Hij noemt dezelve onrechtmatige bezittingen, om dat zij zulks dikwijls zijn, en toch het waare goed van den mensch niet uitmaaken. - Hij noemt ze eens anders goed, om dat zij moeten besteed worden tot welzyn van onze medemenschen. - - Na deze aanmerkingen kunnen zijne woorden niet moeilijk zijn.’