Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1786

Senneval, of het Schildery des menschelyken levens, vertoonende een figuurlyk veld van hartstochtelyke tafereelen, envoorbeeldelyke lotverwisselingen, beproevingen van deugd en ondeugd, zwakheden, gebreken, voor-en tegenspoeden, en alles wat men op onderscheidene trappen des ouderdoms, in den kring der menschelyke maatschappy, kan ondergaan. Gevonden onder de nagelatene geschriften van den Heere Arouet de Voltaire. Onder de Zinspreuk: Quis est homo? Omnis est; nihil est. In 's Gravenhage, by H.H. van Drecht, 1785. 2 Deelen. In groot octavo.

Deeze Roman, die men voorgeeft, uit de pen van den Heer de Voltaire voortgevloeid, of ten minsten onder zyne nagelatene Geschriften gevonden, te zyn, (waaraan wy echter zeer

[p. 266]

twyfelen, omdat wy 'er niets van die geestige trekken in vinden, welke de Schriften van den Heer de Voltaire zo byzonder kenschetzen, schynt ons eigenlyk ingericht te zyn, om te doen zien, dat een al te groote gevoeligheid van hart, wanneer dezelve door geene behoorlyke ondervinding van de waereld bestierd wordt, jonge lieden dikwils de onvoorzichtigste en onbedagtzaamste stappen doet begaan, die hen in een zee van rampen en onheilen storten. Dit wordt ons onder eene gestadige afwisseling van aandoenelyke tooneelen der deugden, gebreken, en zwakheden van den mensch voorgesteld, terwyl de geduurige verwarring, uit de verschillende betrekkingen van de banden van 't bloed, der natuur, en der vriendschap ontstaande, en zich by 't slot deezer Geschiedenis ontwikkelende, de aandacht en leeslust by aanhoudendheid gaande houdt, en de hartstochten van het mededoogen opwekt en gaande maakt. Wy kunnen echter niet ontveinzen, dat wy deezen Roman niet gaarne aan jonge lieden, van een aandoenlyk gestel, zouden aanbeveelen, om dat zy ons het menschelyk leeven alleen van de donkere zyde vertoont, en den held en heldin van dit tooneel, Senneval en Sofia, twee jonge lieden van het edelst Karakter, niet alleen met allerleie rampen en wederwaardigheden laat worstelen, maar zelfs dan, wanneer zy eindelyk de haven van hunne begeerte veilig denken in te steevenen, by de ontknooping van hunne af komst, in hunne wenschen voor altyd te leur stelt. Dit vervult de ziel met eene sombere droefgeestigheid, en ontevredenheid met de schikkingen der Voorzienigheid, die, wanneer zy eens het hart hebben ingenomen, de geneugten van het leven vergiftigen, en ons onbekwaam maaken ter vervulling van de plichten der samenleeving; en uit dien hoofde oordeelen wy soortgelyke Romans, schoon zy al niets in zich hebben dat de zeden kwetst, echter zeer nadeelig voor jonge lieden, by wien men deeze ongelukkige gesteldheid zo veel mogelyk moet trachten voor te komen, in plaatse van dezelve door soortgelyke Romans, die zy zeer wel ontbeeren kunnen, te voeden en aan te kweeken.