Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1785

De Vryheid in Nederland verdeedigd, in eene Dichtkundige Redenvoering, gehouden voor de Burgerye der Stad Amersfoort, op den 5den October, des Jaars 1784. Door * * * Te Amsterdam, by J. Verlem. Behalven het Voorwerk, 50 bladz. in 8vo.

Het bovengemelde stuk bestaat in eene Dichtkundige Beschouwing van Neêrlands Vryheid, byzonderlyk toegepast op de gesteltenis van de Amersfoorder Burgery. Wat het Dichtkundige in deeze Redenvoering betreft, wy zouden dezelve onder de middelmaatige tellen: dewyl nu en dan het dichterlyk vuur vry sterk brandt, dan weder verflaauwt, en zomtyds geheel uitgedoofd schynt: ter staaving van dit gezegde strekke het volgende, dat wy onder het middelmaatige tellen, waar hy van de Engelschen op St. Eustatius spreekt.

Men zag de Wilden van Europa, woest en snood
Den teugel vieren aan den nimmerzatten dood,
Die maaijend weiden liep, op vlottende kasteelen,
Om onder zich den buit der Belgen uit te deelen.
Spreek, zuchtend eiland! Spreek verwoest Eustatius!
Hoe 't hart u klopte, toen gy met een valschen kus
Dier roovers wierd begroet, als waren ze uwe vrinden,
Alleen om uwen schat roofzuchtig te verslinden.
Gelooft ge, ô eiland! wel, dat om uw harten leed,
Uw traanen, uw geklag, uw' fellen jammerkreet,
Hier in uw vaderland gejuichd wierd door barbaaren,
Wier harten, om dat gy vernield waart, vrelyk waaren?

Dit evenwel overtreft nog deezen regel, welken, en soort-

[p. 404]

gelyke, wy onder de laage tellen, wanneer hy, van de dapperheid der Amersfoordsche Heldinnen spreekende, zegt, dat het geweld van Bourgogne voor eenen stroom van heeten kalk wyken moest:

Toen 't vrouwenheir hier meê den vyand kwam bestryken.

Iemand met een stroom heeten kalk komen bestryken, is eene manier van spreeken, die den Dichter moeilyk vallen zal te verdeedigen, - vooral daar het blykt uit zeer veele trekken van dit stukje, dat hy voor het kragtige en schoone wel vatbaar is. Dit slot van het Werkje overtuige daarvan onze Landsgenooten:

ô Broeders! denkt aan my: myn hart zal aan u denken:
Jaa is het noodig, eer myn bloed aan de Eemstad schenken,
Eer 'k voor het outer van tirannen nederkniel.
De vryheid is alleen de veêrkracht onzer ziel.