Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1784

Nederland van dwinglandij verlost, door den Oorlog van 1781 en 1782; en de poogingen van derzelver buiten- en binnenlandsche Vijanden verijdeld. - Eene Bededags Leerreden over Gen. L. 20. In Holland, 1784. In gr. octavo, 34 bladz.

Na ene beknopte ontvouwing van Josephs tael, Gen. L. 20, met betrekking tot zyne omstandigheden, verdeelt de Opsteller dezer Leerreden, naer den drieledigen inhoud zyner beöogde Tekstwoorden, zyne Redenvoering in drie deelen.

‘I. De buiten- en binnenlandsche vijanden van ons Vaderland hebben, sedert lang, langs allerhande wegen, getracht het te benadeelen, en deszelfs welvaart te ondermijnen. Zij hebben een kwaad tegen ons gedacht.

II. De middelen, die men gebezigd heeft, ter bereikinge van zoo verderflyke oogmerken, zijn, langs de zonderlingste wegen, en door het bestier der goede Voorzienigheid, geheel anders uitgevallen, en ten besten van den Lande gekeerd. God heeft het ten goede gedacht.

III. Door de aanwending van zoodanige middelen, en door het zien gebeuren van de ongehoordste zaaken, is de gantsche Natie uit den slaap der verderfnisse ontwaakt. Zij heeft de schending haarer geheiligde Regten, en den ondeugenden toeleg haarer vijanden, gezien. Nu spant zij moedig haare krachten in ter verbeteringe, en het gevolg is, dat 'er reeds veel verbeterd is. Zoo heeft God

[p. 234]

het kwaad, dat zij over ons dachten, ten goede gedacht, op dat hij deede, zoo als het ten deezen dage is, om ons dierbaar Gemeenebest bij zijne Vrijheid te behouden.’

Ieder dezer drie hoofdzaken word, in dit Geschrift, onderscheidenlyk nagegaen, en den Nederlander op ene overtuigende wyze onder 't oog gebragt; 't welk by veelen, die den toestand van ons Gemenebest nog niet uit dat gezichtspunt beschouwen, zyne nuttigheid kan hebben; des de lezing dezer Leerreden den Landzaten aen te pryzen zy. Men ziet 'er uit, aen welke onheilen ons Vaderland is bloot gesteld geweest; en hoe gelukkig dezelven tot nog in de ergste gevolgen afgewend zyn; waer door een ieder, dien Nederlands welwezen ter harte gaet, ten ernstigste genoopt word, om, een ieder naar zyne bekwaemheid en omstandigheden, alles aen te wenden, wat dienen kan, ter bevorderinge van 's Lands heil; bevelende dan het overige aen Gode, gelyk de Leeraer ons ten laetste vermaent, zeggende ten besluite: ‘Hij kent den nood des Lands; hij kent de poogingen der welmeenenden; hij weet hunne wenschen. Hij zal uw Vaderland zekerlijk helpen; - zoo 't mooglijk is; - zoo 't oorbaar is. Indien niet - hoe 't ook met dit Gewest afliepe: - Hij zal uwer niet vergeeten; in den uitersten nood zal hij bij u zijn.’