Vaderlandsche letteroefeningen. Jaargang 1784

Vaerzen van Ultrajectinus. Pro patria et libertate. N. 1, enz. Te Utrecht, by S. de Waal, 1783. In gr. octavo.

Ultrajectinus treedt, met genoegzaam gelyke schreeden, in 't voetspoor van Zeelandus, des zy, die de Gezangen van Zeelandus met welgevallen gehoord hebben, ook in deeze Verzen van Ultrajectinus behaagen zullen scheppen. Derzelver onderwerp is, overeenkomstig met de Latynsche zinspreuk, het Vaderland en de Vryheid; tragtende de Dichter zyne Landsgenooten van alle zyden op te wekken, om 's Lands welweezen ter harte te neemen, en deszelfs zo Burgerlyke als Godsdienstige Vryheid voor te staan, ten einde.

De oude zeden, de oude helden, die Nederlandsch Gemeenebest gestaafd hebben, weder te doen herleeven.

Met dat bedoelde zingt hy, onder anderen, der Vryheid op deeze wyze toe.

Laat ons iets van Vrijheid zingen.

Gij, o Vrijheid! sloeg wel eer,

Door uw scherp gewette klingen,

Spanjes snoode Dwangzucht neer.

Edle Vrijheid, lust en leven

Van 's Bataven ziel en zin,

Voelt nog steeds de banden kleven,

Van haar onverbreekbre min.

[p. 172]

 

Zij ontbloot op nieuw haar degen,

 

Hoe de Heerschzucht raast en vloekt;

 

Staat gelijk een Rots hem tegen,

 

Die haar onheil rustloos zoekt.

 

 

 

Utrecht, nevens andre Steden,

 

Blaaken van haar liefde-gloed:

 

Zagen zij haar recht vertreden,

 

Kookte straks het Heldenbloed.

 

 

 

Utrecht roemt op Jongelingen,

 

Ouden, die, tot 's Vrijheids Eer,

 

Grijpen hun metaalen klingen

 

En het dondrend schietgeweer.

 

 

 

Utrecht roemt op Burgervadren,

 

Wien, tot heil der Burgerij,

 

Vrijheids-Liefde vuur in de adren

 

Tintelt, spijt der slavernij!

 

 

 

Nevens Edle Wetenschappen,

 

Bloeiend in haar grijze vest,

 

Ziet men Krijgskunst fier aanstappen;

 

Schrik der vaderlandsche pest!

 

 

 

Krijgsgenootschap, Vrijheids zoonen!

 

Laat uw Vrijheid minnend doel

 

Rusteloos haar ijver toonen;

 

Nimmer sterft dit krijgsgevoel.