De gedachtenis des Rechtvaardigen na zijnen dood in zegening, voorgesteld in eene Lykreden over Spr. XX. 7, bij 't overlijden van den Weleerw. en zeer Gel. C. Brinkman, in zijn leeven Leeraar der Kristel. Gem. toegedaan de onverand. Augsb. Geloofsb. te Weesp, uitgesproken door H. Volkersz, Leeraar derzelver belijdenis te Purmerende. Te Weesp en te Amsterdam, by J. Stigman en C. Groenewoud. In quarto, 70 bladz.
Salomo's bekende Spreuk, de gedachtenis des Rechtvaerdigen blyft in zegening, word in deze Leerreden in den uitgebreidsten zin voorgedragen en met reden gestaafd. (1.) Een deugdzaam mensch bewandelt een weg, op welken hy, niet alleen altyd gerust, en veelal blymoedig by zich zelven is, maer zich ook doorgaens bemind en geacht maekt by zyne medemenschen. (2.) Hy word veelal met erkentenis, dankbaerheid en hoogachting herdacht, met roem gemeld, en 'er word door de nakomelingen wel van hem gesproken, wanneer hy gestorven is. (3.) Voor zulk enen kan het sterven onmogelyk een ongeluk zyn; het uur van zyn verscheiden brengt hem tot de vervulling van alle zyne wenschen, en roept hem tot een beter leven, tot edeler bezigheden en verhevener genoegens. De opmerking op dit laetste leid den Leeraer ter overweginge, in hoe verre zulk een gestorven rechtvaerdige de tranen der nablyvenden waerdig zy, dan niet? - De Eerwaerde Volkersz deze hoofza-
Auteursrechtvrij