Utrechts zang-prieeltjen



[pagina 94]
De vierde Carileen. R Oemt niet meer Dianaes lof Al u roemen, al u roemen gaet te grof, Want mijn waerde Carileen, is de geen, Die heur schoonheydt maect gemeen; Al haer wesen en gelaet, Soo jonck jeughdigh en soo bekorigh staet, Dat ick vast vertrouw, 't Is voorwaer, d'overschoonste Vrouw, Die den Hemel, den Hemel op 't Aertrijck senden sou. 2 Deur haer sangh en soet gequeel Moet verdooven, moet verdooven, 't Snaer ghespeel, Als haer stem eens helder uyt, Lieffelijck spruyt Onder Bas viool en Fluyt: 't Schijnt een Hemels Harmony, Iae den Mensch die met zwaer Melancoly
[pagina 95]
Somtijdts mocht zijn bezwaert, Wederom een nieuw leven baert, En zijn zinnen, zijn zinnen, Van vreught by een vergaert. 3 Prijst dan dees roemwaerde Maeght, Die in schoonheydt, die in schoonheydt, elck behaeght: Maegden voeght u aen den dans, Vlecht een Krans, Ciert haer Maeghdelijcke glans, Want haer frissche jonge jeught, En haer kuyscheydt besprenght met ware deught Steedts genoegh betoont Dat sy waerdigh magh zijn geloont, En met Laurier, met laurier Haer jeughdigh hooft bekroont. Wie dat een schoone Maeght, soeckt liefde te bewijsen, Die moet haer schoone glans, (in deught) op 't hooghste prijsen: Maer wie de Liefde soeckt door dert'le geyle lust, Die vint sich self in 't net, en leeft in veel onrust. G.A.Ooyevaer.