Utrechts zang-prieeltjen

[p. 264]

[Vermaeckelijck geboomt]

Stemme:
De stille nacht ghenaeckt.

V Ermaeckelijck geboomt
Daer beeck en vlietjen stroomt,
Rust safjes met u bladen,
V tackjes vlecht door een
Om in mijn droef geween
Ten besten mijn te raden.

2. De Nimphjes van het wout
Laet nuerien benout
Vry Dayphila u minne,
Vry Granida niet acht,
Maer meer en meerder tracht
Te roepen uyt haer sinnen.

3. Ick kan by beeck of Bron,
By maen-licht of zon,
By Satyrs en Najaden,
Gheen lichtenis begaen
Om 't lusje te versaen

[p. 265]

 

Van Granidaes genade.

 

 

 

4. Ach! Granida mijn vrou

 

Daer ick u soo getrou

 

Mijn minne voor ginck lesen,

 

Dat d'Herders hier ontrent

 

Dan u noch best bekent

 

Daer tuygh van sullen wesen.

 

 

 

5. Ick heb voor u altaer

 

In duyster hoole naer

 

V lof de aersche gooden

 

Gesongen en vertaelt,

 

En alles haer verhaelt,

 

Door de droom Gods gebooden.

 

 

 

6. Ick heb wel eer gerust,

 

Dat ick soo seer belust

 

Nae u bestont te haken,

 

Dat Dayphilo besweeck,

 

En hem niet meer geleeck,

 

Om 't bloosen van u kaken.

 

 

 

7. Daerom mijn Granida,

 

Soo neemt mijn in gena,

[p. 266]

 

Laet onse cudde t'samen

 

Gaen wandelen in 't gras,

 

Vereent en wel te pas,

 

Als lammertjes bequame.

't Moet verwacht sijn.