Utrechts zang-prieeltjen

Gesangh.

W Anneer de Son het morgen-root,
Int Oosten quam ontmoeten,
Lagh Phebus in Auroraes schoot,

[p. 139]

 

Om zee en duyn te groeten,

 

Om Roos, om Bloem, om Violet,

 

Met Elst en Linde dicht beset,

 

Door Zuyer koelt te buyghen,

 

Om druppels die als Christalijn

 

Op Roos en Bloem ghedropen zijn,

 

Voor Nectar in te zuygen.

 

 

 

2. De versch ontloken dageraet

 

(Begroet van Zuye winden)

 

Haer morgen-lichjes vallen laet

 

Op dicht beblaede linden,

 

De Son (in't oosten op-ghestaen)

 

Speelt met zijn glans op groene blaen,

 

Van hoogh getopte boomen,

 

Van waer mijn Phillis dreef haer Vee

 

Tot op den Oever van de zee,

 

En bracke water-stroomen.

 

 

 

3. Haer Schaepjes aen de water-kant

 

Verquickten door 't verkoelen,

 

Maer Phillis gaet terwijl op strandt,

[p. 140]

 

Haer blancke voetjes spoelen,

 

En lobbert in het ruyschend nat

 

Dat haer tot aen de middel spat,

 

Door drifjes opgevloghen,

 

Noyt soeter vreught, noyt blijder dagh

 

Als toen ick weer mijn Phillis sagh

 

Haer natte leden droghen.

 

 

 

4. Haer open boesem heel ontbloot

 

't Albaster wit verdoofde,

 

Haer blancke kaeckjes, bloosend root,

 

Auroor haer glans beroofde,

 

Hoe graeghde mijn verliefde sin,

 

Na dit genot door soete min,

 

Doch dorst het niet betrachten,

 

Dies was de vreughde my een smert,

 

Een vreught voor 't oogh, een pijn voor 't hert,

 

Een strijdt voor mijn gedachten.