Utrechts zang-prieeltjen
(1649)–Anoniem Utrechts zang-prieeltjen–
Auteursrechtvrij
[pagina 137]
| |
Stemme: Als Boxvoetjen speelt.
D 'Onnosel Lauraetjen om weerstaen de min,
Ontkleeden, haer leden, en baeyden haer in
Dianas kuys-badt, wiens min-hatige nat
Yskilligh vervormd' haer lichaem en zin.
2. Ick minnend' dees Nimphje en werdend' gewaer
Dees treken, ginck smeken, voor liefdens altaer
Verkrijgend' door beed' een vonckjen waer meed',
'K ontdoyen kon, 't ys trots d'afkeer van haer.
3. Dit hebbend' verkregen, verheughden mijn hert
In weelden, soo teelden, ick laes! mijne smert
'k Heb niet eens gedacht, aen d'aert noch de kracht
Vant vier, daer mijn Nimph door ondoyet wert.
4. Ach! so haest ick daer meed haer lichaem raeckt aen,
Om smaecken, door 't raecken naer Venus vermaen,
| |
[pagina 138]
| |
Weerliefdens genot, verandert hy tot
Een beeck haer ysleen in mins-nat vergaen.
5. Daer stont ick verslagen, vol droefheyt en spijt
Mijn minnen, de sinnen vervloeckten de tijt,
Dat ick ongedult, doort geyle vyers schult,
't Bros yselijck beelt mijns Nimphe wier quijt.
6. Want nu heb ick van haer 't genot niet alleen
Het streeckjen, haers beecken is yeder gemeen,
Der Satyrtjens lust, en Herders dorst blust
Sy nu'er verfrist heden menschen Veen.
Liefde is Goddelijck. |
|