Utrechts zang-prieeltjen

Kusjen.

Stemme: Schoonste Nimphje van het Wout.

'K Lach ziel togend' uytgestreckt,

En bedeckt

Met een wolck des doots mijn ooge.
't Scheen mijn ziele sou terstont

Uyt mijn mont

Haer vlucht drijven naer om hooge.

Wanneer Laura tot my schoot,

En aenbood'

Haere minnelijcke lippen,
Haere lippen daer de bien

Wel toevlien,

Om daer honich uyt te kippen.

[p. 104]

 

Door de soeticheen, die sy

 

Doe aen my,

 

Quam door haer gekus te geven;

 

Voeld' ick strax dat my weer

 

Daelde neer

 

Een nieuw en een minlijck leven.

 

 

 

Aldus sien w'een lamp, wiens vier

 

Wt was schier,

 

En die wy droef sagen quelen,

 

Soo men nieuwe oly maer

 

Giet in haer

 

Haer vlam sal strax weer bly spelen.

 

 

 

Hemel gunt my dat ick meer

 

Duslig neer,

 

'k Wil wel dick dus half doot wesen,

 

Indien my maer soo een mont,

 

Komt terstont

 

Door haer honich te genesen.

I. de Bruyn.