De vermakelijke lotgevallen van Tijl Uilenspiegel

[p. 84]

XIX De eijeren verkoopster.

Dit voorval had aan Uilenspiegel den naam gegeven van eenen lustigen kwant en hij kwam spoedig met vele vrolijke knapen in kennis. Eens zag hij in hun bijzijn eene dikke boerin voorbijgaan, die twee manden droeg;



hij ging eene weddingschap aan, dat hij die vrouw zoude aanspreken; haar de twee manden zoude

[p. 85]

doen nederzetten: dat hij haar de rokken zoude opligten en haar van achteren eenen slag zoude geven, zonder dat zij met de handen of armen eenigen tegenstand zoude bieden.

Men ging de weddingschap aan, waarna hij de boerin, die de versche eijeren droeg, op eene



zeer zedige wijze aansprak en een vijftigtal eijeren van haar kocht.

Nadat men het over den prijs eens was, zeide hij: ‘ik wil ze zelf uitzoeken, zet dus uwe man-

[p. 86]

den neder en houdt uwe schort op, om ze er in uit te tellen.

De goede sul stak de beide armen uit, opende haar voorschoot, en Uilenspiegel de eijeren één voor één, als met veel kennis uitzoekende, legde vijftig van dezelve er in en vraagde vier ten honderd als toegift. De boerin andwoordde, dat daar niet over gesproken was: - ‘het is evenwel het gebruik,’ zeide hij, ‘gij zijt alzoo niet eerlijk.’

Daarop ligtte hij de rokken op, van de arme vrouw, die uit vrees van de eijeren te breken onbeweeglijk bleef, gaf haar van achteren eenep klap, er bij voegende, dat hij de eijeren niet hebben wilde, en kwam weder bij zijne medgezellen, die hem de weddingschap betaalden.