De vermakelijke lotgevallen van Tijl Uilenspiegel

[p. 54]

XII Hoe Uilenspiegel zich in zijn nieuw ambacht van smid gedroeg.

Uilenspiegel verliet daarop de stad en begaf zich naar Tirlemont. Daar hij nieuwsgierig was om eens te weten, wat er in alle handwerken omging, trad hij aldaar bij eenen smid in dienst. Deze merkte spoedig dat zijn nieuwe leerling zeer lui en nalatig te werk ging met den blaasbalg in beweging te brengen, hetgeen het werk deed verflaauwen. ‘Jongen!’ zeide hij, ‘je doet het niet goed; je moet mij met den blaasbalg volgen.’ Een oogenblik daarna, toen de smid op de plaats gegaan was, maakte Uilenspiegel den blaasbalg van de smederij los en volgde zijn baas achter na. De meester was zeer ver-

[p. 55]

wonderd toen hij omzag, - ‘wat doe je daar?’ zeide hij. ‘Wat gij mij gezegd hebt: ik volg je met den blaasbalg,’ was het antwoord.

Het was namelijk eene groote liefhebberij van Uilenspiegel, om alles naar den letter op te nemen. De smid verklaarde zich beter; maar nam voor om zijnen jongen wat meer vlugheid te leeren.

Het was midden in den winter en in plaats van nu ten vier ure op te staan naar gewoonte, stapte hij ten twaalf ure des nachts uit het bed, riep Uilenspiegel op, en begon het werk.

Zoodanige gewoonten gevielen in het geheel niet aan den potsenmaker, die vraagde waarom men hem zoo vroegtijdig wakker maakte? - ‘Omdat ik gaarne heb,’ zeide de baas, ‘dat mijne jongens in het begin slechts een' halven nacht slapen, ten einde hunne vlugheid te beproeven.

Uilenspiegel antwoordde niets; maar den volgenden nacht, toen men hem weder ten twaalf ure had gewekt, bond hij zijne matras op zijnen

[p. 56]

rug en ging te werk. De smeden werken des nachts zonder licht, daar zij van den haard licht genoeg krijgen voor het werk, dat zij te doen hebben. De meester merkte eerst niet op, wat Uilenspiegel gedaan had; maar toen er door het



smeden van het gloeijende ijzer, eenige vonken op de matras vielen, zoodat dezelve begon te smeulen, ontdekte men spoedig dat er wol brandde.

[p. 57]

- Zijt gij dol of razend, zeide de smid, van zoo mijne matras te verbranden?

- Het is mijne gewoonte, zeide Uilenspiegel, als ik slechts de eene helft van den nacht op mijn bed heb gelegen, mijn bed de andere helft op mij te laten liggen.

De smid van Tirlemont wilde niet langer eenen jongen in dienst houden, die zulke zonderlinge denkbeelden had.