Het tweede deel van de Amsteldamsche schouwburg; of de nieuwe bey-korf

[p. 90]

De Vrolyke Minnaar, veranderd in een Bacchus-Vriend.

Stem: Vrienden zou men niet Vrolyk wezen.

Ik hebber een Liefje uytverkoren
Sy stond in myn hert geprend:
Maer ag! eylaes nu moet ik hooren
Zy verkeerd met een ander vent:
Ik zal nog in myn droefheid smoren,
Want myn Roselte my niet en kend.

Sy is het puik van alle vrouwen,

Lokkende oogjes bruin als git,
Haer rooder mond om te aenschouwen,
Haer tandjes als een Lely wit,
Haer blozende wangen met kuiltjes uitgehouwe,
Haer kevelde Kin die heeft een split.

Haer neus die is zeer net besneden,

Haer blanken hals gelyk een zwaen:
Sneeuwitte hande volmaekt van leden,
Schourder als Venus of Diaen:
Myn ziels-voogdes gaet van my treden,
Met regt mag ik treuren gaen.

Maer wat kan my het treuren baten?

Sy wil niet hooren myn geschrey,
Ik zal de Liefde varen laten,
En scheyen uit met de Vryery,
Vrouwe Venus met haer onderzaten,
Wil ik gaen zetten aen een zy.

Wat help myn loopen ende draven,

Dat ik zoo dikwils heb gedaen:
De Minnaers zyn maer Venus slaven,

[p. 91]

 

Steeds met zorg en pyn belaen,

 

Ik wil myn keel met vreugde laven

 

Van de Edele Bagehus traen.

 

Wat zou ik door de min versmagten,

 

En zyn tot een Venus slaef, ô neen?

 

Bagchus wil ik veel liever agten,

 

Die schenkt zyn Nectar yder een:

 

Drinken de wyn by dagen en nagten,

 

Leven in vreugde zonder gedruis.

 

Sa lustig laet ons vreugde hanteren:

 

Eer dat Bagchus nat verschaelt:

 

Een glas vyf zes kan ons niet deeren,

 

Laten wy drinken ongefaeld,

 

Eerst voor ons geld dan voor de kleeren

 

Als wy dood zyn is 't al betaeld.

 

Gy Minnaers als gy gaet uit vryen

 

U zinnen op geen schoonheid staet,

 

Een schoone Vrouwe heeft veel te lyden,

 

Daerom zoekt eer en middelmaet;

 

Als gy uit liefde met u beyen

 

Wild leven in den Egten staet.