Het tweede deel van de Amsteldamsche schouwburg; of de nieuwe bey-korf
(1769)–Anoniem Tweede deel van de Amsteldamsche schouwburg; of de nieuwe bey-korf–
AuteursrechtvrijStem: Ontsluit ontsluit u Venstertje.Myn lieve Kaetje Andries,
Hoe staetje dat Huwelyk an,
Je plag als ik te wese zo vies,
En nu zo hebje een Man,
Ik worder nu ook gevreyt, gevreyt,
Ik worder nu ook gevreyt,
Gy waert myn Speel meysje,
Ey zegt myn een reysje,
Wat dat 'er in 't Huwelyk leyd!
| |
[pagina 92]
| |
Ia wel myn Annetje Iacobs Kind,
Het Trouwe dat heeft wat in,
Al schoon dat uwer de bester mind,
Het slimste dat is het begin,
Og dat ik dat u verhalen zou,
Hoe dat het myn is gegaen,
Speelnootje, het schootje,
Al van Cupidootje,
Ie zouter verstomt voor staen.
So lang als ik de Bruyd nog waer,
Zoo ging het al zoetjes an,
Maer Annetje Iacobs og daer naer,
So wiert hy op myn zo gram
Hy raesde hy stoeyde hy knoffelde ziet,
Hy drukte myn lipjes root,
Speelnootje, Verschootje,
En schaemdeje niet,
O ja ik worde steeds root.
Maer doen wy zamen ware getrout,
Doen quam het daer eerst op aen:
Myn leden die wierde van vreese benout,
Doen ik 'er na bedde zou gaen
Hy brakker al in de kamer myn kint,
Daer bleef ik allenig in nood,
Speelnootje, verschootje,
En schaemdeje niet,
ô Ia ik worde steeds root.
Daer zout hy myn ontkleden gaen,
Myn Tabbert die was al uyt,
Hy reygde myn los ik kon pas staen,
Ik schreyde schier overluyt
Hy zeyde myn hertje myn liefje myn al:
Hy maekt myn Borsjes blood,
Speelnootje, verschootje,
En schaemdeje niet,
ô Ia ik worde steets root
| |
[pagina 93]
| |
Het Ryglyf raekten al van het Lyf,
Het Rokje al op de Vloer:
Myn onder rok hiel ik zo vast en styf,
Hy kusten zoo meenig en toer,
Doen trok hy daer myn Kousjes uyt,
Daer zag hy myn beentjes blood,
Speelnootje, verschootje,
En schaendeje niet.
ô Ia ik worde steets root.
Toen smeet hy myn op 't Ledikant,
Myn hertje dat wier beklemt:
Myn Rokje dat schoot al uyt de hand:
Doen stond ik al in myn Hembt,
Ik vattende de deeken en dekte my toe,
Hy maekte my weder blood,
Speelnootje, verschootje,
En schaemdeje niet,
ô Ia ik worde steeds root.
Doen kleeden hy hem ook haestig uyt,
En quammer by myn te bed,
Hy zei myn Engel myn Liefje myn Bruid,
Wat benje ook bolletjes ved,
Hy ginger zo onbehouwelyk aen:
Ik storf de minne dood,
Speelnootje, verschootje,
En schaemdeje niet,
ô Ia ik worde steets root.
Hy rolde en snolde de heele nagt deur,
Ik hadder geen ommezien rust,
Dan lag hy eens agter, dan eens veur,
En dan eens al weder gekust
Hy rolde dan hier, Hy rolde dan daer,
En dan weer in myn schoot,
Speelnootje, verschootje,
En schaemdeje niet
ô Ia ik worde steeds rood.
| |
[pagina 94]
| |
Des 'Morgens doen den dag aen quam,
Doen speelde hy gril op gril,
Hy vrindelyk in zyn arm my nam,
En zy ik doender my wil,
Hy stak 'er al aen myn vingerlyn,
Een Hoepje van Goude rood
Speelnootje, verschootje,
En schaemdeje niet,
ô Ia ik worde steeds root:
Maer doen ik smorgens af quam gaen,
Een yder die riep myn vriend,
Iou dingetjes hebje zo wel gedaen,
De Ringerjes zynder verdiend,
Nou Bruidje wat dunkje is het niet zoet,
Men blyfter van Trouwe niet dood,
Speelnootje, verschootje,
En schaemdeje niet,
ô Ia ik worde steeds root.
Maer nu ben ik het al gewent,
Te slapen by mynen Ian,
Ik kander niet slapen zonder de vent,
Zo ben ik gewent daer an,
Dus zooje speelnootje my vraegt omtrend,
Gy hebt my wel verstaen,
Ik deed het; en leed het,
Te zamen, het schamen,
Dat zalder wel overgaen.
Ik dankje myn Kaetje Andries,
Ik mag het hem dan toestaen,
En hoopen dat al myn schamige vies,
Ten eerste mee over zal gaen,
Ik nood u dan vast te Bruyloft myn kind,
Met Ian u lieve Man:
Op Vrydag Speenootje,
U welle verzint
Zo gaen wy ten teikenen an.
|
|