De Tweede Ronde. Jaargang 30



[pagina 59]
Twee gedichten Cornelia Stoel Januskop Vrienden praten luidruchtig over je terugkeer ik stel me je lichaam voor dat lucht verdringt weet waarom je vluchtte ken de schaduw aan je voeten verdicht je dubbelgezicht ik verstik je mond met kussen word geslagen met stomheid wil je niet dragen wens in mijn achterhoofd ogen hoewel zij mij belogen die onbetrouwbare bondgenoten verschoten en verbleekt ben ik keek jij mij aan januskop kon ik maar gaan terwijl jij staan bleef onbelast zijn ongestoord vol leegte zijn je afdoen een overbodige rugzak een doorgekrast woord
Bedrog De dag was nog warm toen je bleke brief het blauw vervaalde door bladeren kraste en wat één geschenen had openhaalde een gaai krijste rauw grauw daalde schaduw in snippers gescheurd verlaagde de tuin ontkleurde het gras kaal stonden struiken en bloemen banaal zoals het was is het niet waar gebeurd.