De Tweede Ronde. Jaargang 29



[pagina 45]
Van alle smetten vrij Liesbeth Lagemaat Kom ik gekanteld uit een droom, verknoopt. Wist geen weg in een achterstevoren suizend melkwegstelsel. Daar praatte jij klinkerloos met dubbele verboden tongen. Dat het schokte. Mijn bloedsomloop: geen stroom maar vierkante korrels te verwerken. Rood als karbonkels. Was het begonnen? Van binnenuit? Verstening? Toch niet door wat jij - ik kende die taal niet. Waar ben ik fout? Overdag, met de juiste belichting is geen enkele breuklijn te zien: een zon van opaal laat mijn opperhuid golven, als melk. De verlossing. Kijk heel goed naar mij, vandaag. Lang en aandachtig. Er is nergens een kras. Geen schuld bloeit op. Ik ken de naam van dat kruid niet eens, de plek waar stilte zwart en vierkant- als je die doek weg trekt is er gras, een kleine overzichtelijke vlakte, straffeloos ingezaaid. Geur van grote woorden. Rust. (Geluk.) De dag staat als een blote kleuter. Voor ons. Niets te bekennen verder.