De Tweede Ronde. Jaargang 29



[pagina 70]
Twee gedichten Kees Hermis Onmacht Doorschijnend het gelaat deze patiënt geheiligd ontvleugeld het gebaar dat haar slechts eigen was al verder weg dan hier ademt zij diep en zwaar onmacht rondom haar in een witte jas bezig zich los te scheuren leeft zij op haar manier in beelden, schemertaal van wat zij hoort en ziet geeft zij iets door in code soms te verstaan maar meestal niet, daarvoor is zij het grensgebied te ver al ingegaan

[pagina 71]
De oncoloog Haar lichaam teruggebracht tot maag, lever, ingewanden door carcinoom ingesneeuwd land gescand in beeld gekomen onder zijn ogen beeft het als voelt het zich betrapt in dit doorzaaid gebied valt niets meer te ontginnen met chemo noch kobalt vulkanisch landschap dat zichzelf aan het verwoesten is nu nog aan hem de plicht de foto te vertalen in een voor haar leefbaar bericht hij zweet en door hem heen trekt een mistral, omdat hij absoluut niet weet hoe hij haar dit zeggen zal