De Tweede Ronde. Jaargang 28

[p. 74]

Drie gedichten
L.F. Rosen

Vragen aan het vlees

Eindelijk alleen, sidderend
als puddingvlees op een bed.

De vingers van de beul
hebben er kuiltjes in
achtergelaten, hebben het
lichaam aan het denken gezet.

Hoeveel in- en uitgangen
heeft het wel niet?

Bij duizend, niet eerder,
mocht het ophouden
met tellen.

Resten nog wat vragen
aan het vlees - de reeks die
altijd weer eindigt met vraag een:

is niet elk lichaam
een hemellichaam -
heeft het niet zijn brandende
huid en zijn vloeibare kern
met de sterren gemeen?

[p. 75]

Ook ik sta achter je

De dunne onderjurk, opgetrokken
tot vlak boven de waterlijn, hangt
als een puntzak om het samengeknepen
achterwerk. Zeewater ontbloot
de volle ronding van je billen.

Achter je wordt het nu pas echt
levendig, komt het schoolreisje
op stoom, trekken jongens gekke,
ongemakkelijke gezichten
en hoopt zich preutsheid op
in de meisjes. Scheveningen
krijgt een nieuwe duinenrij.

Bij deze foto aangekomen,
in het diepst
geheim, krijg ook ik het

benauwd: welke van de potsierlijke
gezichten (de voortekenen
zijn ongunstig) zou het mijne kunnen zijn?

[p. 76]

De speelgoedverzamelaar

Ik hou van het kind
om zijn speelgoed,
haat het kind
om zijn spel.

Wat ik begeer
slijt zienderogen
onder zijn rusteloosheid,
zijn felrode tong.

Dus kan ik nauwelijks
wachten tot het klaar is,
zijn vingers krom en stram,
zijn ogen
uitgeblust.

Het verleden luistert
mijn toekomst op,
en als het moment
eenmaal daar is verdwijn ik
erin met huid en haar.

En word ook ik weer
de vrolijk meedogenloze,
jonge veldheer.

Hoe zal ik het zeggen -
hoe wreder het dier,
hoe speelser het jong?