De Tweede Ronde. Jaargang 28

[p. 38]

Drie gedichten
Cornelia Stoel

Zuster Anna

Een maretak, een haneveer, een scharlaken doekje,
een hoestbui, een inktpot, een driedubbel gevouwen brief,
ik plakte alles in een hoekje en lijmde met spuug,
daar gruwde je van, dat moest anders, je miste venijn.
Vergif en liefde, zij zijn de twee handen op één buik,
zij kozen elkaar, fraai ontluiken hun bloemen, gevreesd
is hun dodelijke vrucht. Vanuit de torenkamer
zag ik ze komen mijn broeders, tot de tanden bewapend,
op vurige paarden. In een vloek en een zucht kwam hij klaar.
Vóór hij vertrok gaf hij me een doosje met een verbod.
Dat liet ik me geen twee keer zeggen, ik zag hem nog lopen
toen ik het opende, de sleutel liet vallen in bloed.

De oogjes op de soep

Wij hebben lange dagen gemaakt
met het hoeden van geiten, het splij-
ten van atomen e.a. bezigheid

Eenoogje waak je?
Eenoogje slaap je?

Droogte heeft de aarde geloogd dit jaar,
de oogst is mislukt, de leugen verdient
geld als water

Wat hebben wij aan gouden vruchten
appelboom, dat lenigt de nood niet,
wij willen zwelgen in sap

Tweeoogje waak je?
Tweeoogje slaap je?

[p. 39]

 

Ik heb niets gezien moeder-mijn

 

Hoor toch haar wanhopig klagen -

 

lege hoofden, lege magen,

 

vergeten wat nooit is geweten

 

 

 

Drieoogje waak je?

 

Tweeoogje slaap je?

 

 

 

Honger knaagt zich een weg door het brein.

Zinsbegoocheling

Het doet er niet zoveel toe of een konijn
uit de hoed komt of een tuil bloemen, taboes
dienen bevestigd, de middelste jasknoop
gesloten, een keurige kraag op het bier,

dan zie ik jou stappen met die kantige
kuiten, hooggehakt en gemazzeld, grillig
de glimlach om je woestrode lippen,

je vader zat al over je in, schudde
het hoofd en sneeuw dwarrelde achter zijn bril,
grijp je kans, zei hij en poetste de glazen,

hoe bonter de vogel hoe harder gekrijs,
laat haar niet lopen, maar ik, dwaas die ik ben,
danste in het rond, juichte, droomde mij wijs,

de duif bleek gebraden, vloog dood in de mond.