De Tweede Ronde. Jaargang 27

[p. 110]

De sigaret
Jules Laforgue^*
(Vertaling Robert de Does)

De wereld is zo plat, en de andere is dommigheid.
Ik volg mijn hopeloos lot, en om de tijd te doden,
Al wachtend op mijn eind, met lak aan alle goden,
Rook ik mijn sigaret van fijnste kwaliteit.

Kom, strijd maar, levenden, geraamten mettertijd.
Ik kijk naar slierten rook, meanderend heengevloden,
Die mij tot sluimeren in diepe extase noden,
Als geur die stervende zich hemelhoog verspreidt.

Ik kom in 't paradijs, in dromen vol van licht,
Waar men ziet rondwalsen, in wonderlijke riten,
De bronstige olifant met reien van muskieten.

En als ik wakker word en denk aan mijn gedicht,
Zie ik, terwijl mijn ziel in zoet geluk blijft baden,
Mijn lieve duim, gelijk een ganzenkluif gebraden.

* Jules Laforgue (1860-1887). Het gedicht is een van negenentwintig na zijn dood onder de titel Le Sanglot de la terre gepubliceerde jeugdgedichten die hij niet wou publiceren, zijnde ‘ramassis de petites saletés banales’ (Samenraapsel van kleine banale vuiligheden).

La cigarette

Oui, ce monde est bien plat; quant à l'autre, sornettes.
Moi, je vais résigné, sans espoir, à mon sort,
Et pour tuer le temps, en attendant la mort,
Je fume au nez des dieux de fines cigarettes.

Allez, vivants, luttez, pauvres futurs squelettes.
Moi, le méandre bleu qui vers le ciel se tord
Me plonge en une extase infinie et m'endort
Comme aux parfums mourants de mille cassolettes.

Et j'entre au paradis, fleuri de rêves clairs
Où l'on voit se mêler en valses fantastiques
Des éléphants en rut à des choeurs de moustiques.

Et puis, quand je m'éveille en songeant à mes vers,
Je contemple, le coeur plein d'une douce joie,
Mon cher pouce rôti comme une cuisse d'oie.