De Tweede Ronde. Jaargang 27



[pagina 101]
Effe pauze... Gé van den Bovenkamp ‘De brand erin! De schoorsteen moet wél roken!’ Je riep het als een soort adagium wanneer je na het schaften in een mum een shagje in je waffel had gestoken. Geen waarschuwing, geen rare hersenspoken ontsierden in die tijd je pakkie Drum. En elke vent kon als een schoorsteen roken! Verdraaid, de bel! Nou moet ik weer gaan poken want anders raakt die zwartrok uit z'n hum. Als stoker van dit crematorium heb ik al weer te lang met u gesproken. De brand erin! De schoorsteen moet wél roken!