De Tweede Ronde. Jaargang 26

[p. 57]

Twee gedichten
Hester Knibbe

Klassiek

Ik neem je, zegt zij met een stem die
belooft. Hij laat zich sturen en schikken: nee
niet cliché bij een zuil, beslist ze, ook niet
soft bij die rots, of wat is het, maar losjes - daar
voor die afgrond is beter, zo, alsof je goddelijk
zweeft. Nee kom, ik duw niet! De schouders

gespannen, mond verbeten, staat hij klassiek
mooi sterfelijk te wezen: ‘Eén stap, één
windvlaag en dat daar beneden vangt mij’
wil hij niet denken en staart met de billen
geknepen verkrampt in de lens. Nu

even geil naar me kijken, roept ze,
jáááh, zóóóh, ik neem je!

[p. 58]

Voyeuse

De douche valt droog, hij komt
de kamer in. Zijn huid is levend
hardhout en z'n armen zijn haar

biotoop. O daagse jungle, Tarzan kom
bij Jane en bijt! Maar hij loopt zwierig

naar de kast, haalt fluitend hemd en slip
eruit, drapeert die sierlijk rond z'n lijf

en lid. Zij ligt en kijkt hoe
shirt en broek hem aan haar zicht
onttrekken. Daar staat

de heer die zich vanavond
weer volledig zal ontdekken.